Een steinway klinkt
Publiek afwachtend en stil
Klanken komen uit
Een ingetogen gedaante
Vingers glijden
Over toetsen
En raken jouw
Luisterende ziel
Ultieme verklaring
Van verlangen
Van dromen
En wachten
Ik wacht op jou
Doorzie mij
Hier ben ik
Zo dichtbij
En toch
Levens verwijderd
Van haar, zijn inspiratie
En wanhoop
Zien…
Ik heb met haar te doen ondeugend in
een geile vorm van medelijden:
Ik zou die Steinway-vleugel willen zijn:
nat worden onder de handen
van een vrouw die stroomt,
wat kan er mooier zijn?…
veranderlijk zoals zij voorbij drijven
hun schorten besmeurd met regensluiers, ogen
zonder wimpers, wervelend in elkanders adem
bij de nocturne in G – minor fluistert de stilte
klimmen mijn aanslagen tegen de onvergetelijke
armoede van een heldere hemel, braakliggende
zeeën waar luchtschepen laveren tussen ijswolken
het klavier stottert, mijn Steinway…
muziek door
ook in die stilte blijft muziek klinken
ook nu in Irene's stilte blijft muziek doorklinken
Irene's levensoverkoepeling voltooide zich
geen zicht meer op meer, dus een punt
zo ontstond haar persoonlijk Fermateteken
In haar hier en nu, haar hiernamaals
klinkt veel muziek van Evan's orgel en Irene's vleugel
Haar geschonken Steinway…
Op twitter trachtte Thierry
twee voor twaalf
Ten einde raad wel twintig
tweets te sturen
Na tweeëntwintig keren
twinkeleren
Wist hij tien tongtwisters
te kwinkeleren
Maar toen het Twintig Twintig
werd om twaalven
Riep hij vertwijfeld 'twitter,
da twort niets!'…
376
Bezig met laden