Alle inzendingen over Niet reageren

Ik reageer nu Pavlov-specifiek: Als ik de paus zie, denk ik aan muziek.…

druk doen kan je hamerend op mijn trommelvlies diep gaan kan je wroetend in mijn hart dol zijn kan je graaiend naar mijn lijf dorstig zijn kan je likkend aan mijn traan droevig zijn kan je je verliezend in mijn ogen dom zijn kan je door niet te reageren op mijn deur die wagenwijd open staat zonder dat je binnengaat…

Vervreemd ben ik Van de naam die mij Bij mijn geboorte Is gegeven - Als men mij roept Reageer ik niet meer Want ik weet niet Of ze mij bedoelen, Of een van de vele anderen Die in mij wonen, die de Namen dragen die mij ooit Door medemensen werden gegeven Zonder dat ik daar zelf Om vroeg, toch kan ik de Namen dragen, Daarvoor…

Vaak wanen wij ons stiekem kampioen In op de naden lopen, tegels tellen En meer van die imaginaire spellen Waarmee we heimelijk wat tijd verdoen Zo mag ik graag een titel confisqueren In ´t rijmend-op-dit-nieuwsfeit-reageren…

Dit wordt een tirade Tegen dichter's triade Een foutje, reageer heel relaxed Eenvoudig verandert men context. Kiespijn, of kies pijn Wil alleen mezelf zijn De dichter(es) echter wil niet Dat iedereen dat ziet. Eindelijk gebeurd, U heeft mij besmeurd.…

Even wachten, niet reageren, diep ademen en glimlachen, ook om eigen stommiteiten. Dan maar weer luisteren, kijken en denken, voelen en beamen. Even wachten, toch blijven hopen en beminnen, diep ademen en glimlachen, ook om eigen stommiteiten.…

In het asiel reageer je zeer verrast Als men je vraagt de bijsluiter te lezen Voor het dier dat je net hebt aangewezen Zodat men weet of het huisdier bij je past Wel kijkt men eerst, voordat je het mag kopen Welke scholen het baasje heeft doorlopen…

Je vak is het Om je medemens Te helpen in Het reine te Komen met zijn ziel, Vooral hij die Al zo vaak viel Over de doornen Op zijn levenspad - Als ik dat andermans Muizenissen noem Reageer je verontwaardigd, Bijna kwaad - want jij Vindt dat dit is waar het Leven ten diepste over gaat…

Het hart klopt sneller als het gevoel binnen stroomt De zon schijnt feller als je zichtbaar droomt De woorden in de zinnen liggen in wolkenspinsels als geweven spinnen in gedroomde verzinsels Beelden zich in ogen die reageren met een schok in spetterende regenbogen op het schrijvers' blok…

De herfst slaat om zich heen of reageren wij de luchten, bomen, dieren, mensen omdat het tijd is Natuur verwoordt het zo in cyclische cadans seizoenen, vreugden, zuchten, hopen en wachten langzaam Momenten zijn aan zet dicteren wat gebeurt maar ik wil huilen als ik pijn heb en zelf beslissen…

Zo graag wilde zij reageren De dichter belonen, minstens bevragen Een pluim...in z'n gat wat pauweveren? Maar zou deze die weelde kunnen dragen? Naast zijn schoenen lopen? De dichter moest maar teren Op haar punt een zeventje? een acht? Nou, wacht... ze zou 'm een mailtje sturen…

Ik reageer sloom, verdronken in de droom. Door jouw lieve woorden verward. Dit gevoel is niet te beschrijven, zo apart. Vlinders en tintelingen in mijn maag. Jij en ik, dat is de vraag.…

ik had niet verwacht dat ik zou ontwaken, dat ik zou voelen, dat mijn fragiele lichaam door de vochtige bodem het vermogen had te reageren. ik had niet verwacht dat ik me zou herinneren na zulks een lange tijd, hoe ik mezelf moest openen, in de late lente, in de ruwe wind in de nieuwe wereld!…

Gelijk men kakkerlakken ziet (die men ook later in de taartvorm vindt), zo kan men reageren op wat de wandklok toont. Niet op de uren die in muren dringen van woonst of werkvertrek. Maar op de uren die, van de wijzers afgespat, verdwijnen en verdwenen zijn, hoewel ze in glitterpakken op het netvlies hangen.…

hun geen hoer noemen als ze niet REAGEREN. en het gewoon ACCEPTEREN. als dat meisje je zusje was zou je je het REALISEREN dat het haar zou IRRITEREN en dat ze geen tijd aan zo'n jongen wil SPENDEREN. en dat moet je gewoon WAARDEREN. en zulke jongens noem ik pas echt HEREN!…

Weet niet hoe je reageren zou. Misschien word je kwaad. Wil met je praten, lachen, huilen. Alles delen maar durf niet. Wat niet weet wat niet breekt. Zal hier zelf overheen moeten komen. Diep in me hart hoop ik dat je hetzelfde voelt voor mij maar dat blijft ongewis.…

als melkmuilen daarop, terecht, reageren is het hek van de dam. slaande ruzie tussen hem met zijn lange tenen en die met zijn kort lontje. mensen zijn veel te vlug op hun pik getrapt. zo begon elke oorlog!…

Domme mensen pesten ook al zijn ze pas dertien jaar Het zijn gewoon een stelletje sukkels Alléén krijgen ze het niet voorelkaar Laat je niet in de luren leggen door zo,n lafbek, durft ie wel Niet reageren is het beste Maar trek wel ergens aan de bel Ga niet in op domme kreten zij zijn zelf niet goed wijs Ferme jongens, stoere knapen?…

Als ik reageer alsof ik word gestoken, Als ik even anders ben dan normaal, Dan weet ik dat ik je raak Als wij dan wat kalmeren Als wij dan elkaar weer aankijken Weten wij dat we van elkaar houden. Tranen plengend en zacht pratend Troosten wij elkaar Eindigend met 'ik hou van je'…

Het is zo makkelijk om neerbuigend te doen, het is zo easy om weg te kijken, het is voor de hand liggend om hatelijk te reageren, blijkbaar zitten die emoties bij mensen aan de bovenkant, maar toch: vraag ik me af, hoeveel een compliment kost, hoeveel moeite het is om iets aardigs te doen, hoe knap het is om de hand te reiken?…

verdriet zit diep in mij elke dag weer komt het naar boven huil ik, reageer ik het af op alles stotteren is de reden iedereen maakt er een spelletje van raden wat ze wil zeggen en ondertussen probeer ik er wat uit te krijgen moet huilen van binnen niemand weet het niemand ziet het alleen ik niks kan mij helpen…

Wachten kijken naar de klok ijsberen een blokje om zuchten afwezig reageren tot het uiterste gespannen nog een keer klikken op postvak in mail bonzend hart… joepie ik ben geslaagd! Een stoel schuift achteruit juichsprong handen reiken lucht stralend gezicht overslaande stem: Mam, ik heb hem!…

ongerust en kwaad zoveel zorgen hoe zullen mijn naasten hierop reageren kan ik dit nog overleven zal deze vreselijke ziekte nog omkeren ik probeer nog steeds alles te geven ze zeiden dat het over was geen kans meer deze vreselijke ziekte overleven dat is alles wat ik wil, en dan nooit meer…

Uit eerbied voor uw schrijven reageer ik niet uit al uw woorden voel ik stilte al zou ik er toe neigen de minste liefde voel ik niet uit al uw wonden stroomt inkt naar de rivier van nieuwe woorden zo zwart als uw geest ben ik in uw stilte geweest zo duister als de nacht voel ik uw onmacht in de woordwonden van uw tedere ziel…

Maar als iets ons niet bevalt en we weten niet hoe te reageren draaien we ons,om in de dikke huid terug te kunnen keren. Want daar is dat systeem voor.…

zoals bramen spreken over mensen zo prakkiseren aardappelen over geiten zoals brievenbussen communiceren met pruimen zo roddelen telefoonpalen over beursfluctuaties zoals balletdansers anticiperen op onoverkomelijkheden zo reageren boterbloemen op een aardverschuiving en zoals gokverslaving leidt tot milieuverwording zo…

Met logica en een gezond verstand, Is het handig reageren, Gewoon bedenken hoe het moet, En je gevoel negeren? “Het bloed stroomt waar het niet gaan kan”, Een waarheid als een koe, En wat je ook beredeneerd, Je hart laat het niet toe.…

Gil tegen me Scheld me uit Zeg dat je kwaad bent Geef me wat ik verdien Wees kwaad En reageer je af Maar je kijkt me aan Geeft me een kus En vergeet het weer Vertel me wat je denkt Je woede, verdriet en nachtmerries Laat het gaan Maar het is niet zo Dat ik vraag Want ik ben degene die zwijgt…

de wereld staat droog ondanks het stijgende water met een sahara vol onderhuidse emoties gespannen als boog wie schiet het eerst raakt en maakt contact met de ander ogen en handen die feilloos gevoelens ontvangen reageren op wat zij ontberen een arm om de schouder woorden als koele bron in een vruchtbare oase zonder zon…

dagelijks gestenigd Wordt door de onopgevoede etters Van hiernaast die denken dat Het wel lollig is om die goedzak Op stenen in plaats van Een knuffel te trakteren - Levende vrede die vermoord wordt - En als ik dan die loebes Ben die elke dag op woorden Die uit stenen hatelijkheid Gehouwen zijn getrakteerd wordt En met geweld reageer…