Alle inzendingen over Menno Oosterhoff

Menno Vloon is hoogvlieger. Menno past veerkracht toe. Vloon weet wat winnen is. Menno weet wat verliezen is. Weet hoe je klimmen leert. Hoe je hard kunt vallen. Zacht moet landen. Vloon is levenskunstenaar. Menno is uitzonderlijk.. Vloon gewoon.…

Menno Wigman Ik ben geen Menno Wigman: wat die met een gedicht kan! Ik weet dat ik bij hem verbleek, maar ik heb vrouw en hypotheek. Volkskrantinterview 18-01-12…

Vier keer achter elkaar Hetzelfde stapeltje Washandjes recht leggen, Zes keer dezelfde sleutel In het slot alleen maar Om zeker te zijn Dat het klopt voor mij, Voor mij, vandaag, Zoals ik elke dag alles In gedwongen regelmaat Moet doen Om vrede te houden Met mezelf - maar Het verlangen blijft Naar een leven zonder Angst…

' Het is een genoegen Tonnus Oosterhoff te zijn. 'Ik zou het ook wel willen.' Jawel, maar dat gaat niet! Dat gaat niet. ---------------------------- uit: 'Hersenmutor', 2005.…

' Het is een genoegen Tonnus Oosterhoff te zijn. 'Ik zou het ook wel willen.' Jawel, maar dat gaat niet! Dat gaat niet. ----------------------------- uit: 'Hersenmutor', 2005.…

Verleden week schreef ik een snelsonnet -Jan Menno Willem Scheltema, mijn bron gaf inspiratie als de lentezon- met ingehouden pret op rijm gezet Na-aperij? Jawel, het was makaaks Een vrolijk taaltje: licht-ironisch, snaaks…

toen de reformist hervormingen verkondigde de drukker boven zijn letterkast zwoegde de stratenmaker op zijn stamper leunde het wintergraan in de aarde viel zwermden immigranten over steigers en kades uit toen ze samen opliepen met de zacht invallende nacht pakten de eeuwige loop der dingen zich samen nu we in files koppig stil blijven staan…

.' - Thans, hun huis telt twaalf kindren, Die, tot eer van 't Christendom, Luther eren, Menno volgen, Vroom en deftig, om en om. Toch waar' 't koppigst Lutheraantje Daar een Doopsgezinde geest, Zo meneer zijn oudste broeder Maar een meisje was geweest!…

voor Tonnus Oosterhoff een kwal licht op in zee roep niet een stoel staat leeg in de kamer kan niet tegelijk op de stoel en de bank we gaan naar de brug naar geleidelijk een nieuwe toonsoort kom je de zon roept ja ik ga mee 'hello texas' de bureaustoel roept ook armleuning trekt ze een bedelkleed aan het licht helpt met…

We zeggen even dag Vandaag en ook gisteren waren momenten, delen van deze eeuw minuten of uren lang met wat waarde heeft voor wie 't waardeerde met voor en achternamen een 06 in je adresboek. Met dagboeken in je nachtkastje en memo's dat en wie wel of niet de dood had weerstaan, met bundels met namen en herinneringen over mensen die met…

(voor Menno Wigman) Ineens ben je helemaal weg van de aardbodem verdwenen voorgoed in slaap gevallen de warmte uit alle genen er resteert slechts een leeg hok in de dichterlijke paardestallen. Je wist ons zo schoon met woorden te verblijden je hart zuchtte 'pech!'…

Alles heb ik geregeld: de valse naam en het hotel waar niemand ons zou zoeken. Zijn spierkracht, dat hij klein was, niet veel sprak, zijn gladde bruine zolen heb ik zelf bedacht. De rust waarmee hij alles met me deed om me tot een bekentenis te dwingen. Stroomstoot, ijslikeur, bamboe, valse hoop: hij was een meester in het derdegraads verhoor…

Stel: de jacht is onze tweede natuur. Het is nacht en de interne jager achtervolgt het onvermoeibaar wild. Dat tracht te ontsnappen over het terrein van de kwekerij. De jacht is één bezielde beweging. Van de kweekbedden dwarrelt de jonge afschuw op. Kijk eens naar de naakte hemel: zilver en zwart zijn voorbeeldig gescheiden. En nu weer naar…

Oplettendheid bracht de vogel. Hier ligt het geluste in aftel, het aas van de vissende bomen. Voor vogelhoofdboothuis een kano al omgekeerd op een plankje. De vogel het nut van de snavel. De snavel het nut van de vogel. De zin van kleurige wieken naar de tak van de vissende bomen. Droom standen vol notige zaden. Het kuifje dat even omhoog…

Drie jongleerballen, vier kleuren van zachtgeschilderde huid. Een, twee, drie. Een, twee, drie, vier. Groen, geel, blauw, rood. Zomerochtend; poes rust op 't balkon zich een zwart roodstaartje voorstellend. Maar het ziekenhuis om de hoek is nog onder. En in Park Randenbroek spelen sportparen winteravondtennis, stoomwolkjes lachend.…

Klemde het deurtje? Een beetje. Maar ik stiet het open en liet - diep snoof ik de zeelucht toen blies ik mijn hand leeg - de dief los. Dicht boven de golvende golven, - natuurlijk klemde het hout, zo lang hield het dieren en goden gescheiden - vloog ik mijn dief. ------------------------------ uit: ' Hersenmutor', 2005…

Vlak boven het havenkantoor schittert de Grote Beer. Elk ogenblik is een groter gevaar. Een maand geleden werd hier een schipper verdronken, de hand op het hart in het water De boot is verkocht, de ligplaats vergeven, maar de hond is aan boord. Aan boord is de hond nog. ---------------------------- uit: 'Leegte lacht', 2012.…

Als je niet buigt word je gebogen, o, wees maar niet bang, je wordt gebogen, het buigt je, het drukt je met kracht neer. Je wordt door iedereen verlaten, ja, door jezelf. Wees niet bang, het is snel voorbij met het gekloot. Want gekloot is het en het wordt niet beter. '´t Is voorlopig nog toekomstmuziek,' luilakt de radiopresentator…

leren dat uncle oom betekent afleren dat uncle oom betekent afleren dat uncle niet oom betekent katten kun je alleen maar dingen afleren afleren op de tafel te springen afleren op de tafel te springen ook tijdens je afwezigheid afleren dat uncle niet oom betekent afleren dat uncle oom betekent niet omdat je ze niet kunt leren dat uncle oom…

Ze richtten zich uit de ellende op om te veranderen, de socialisten. Veranderen deden ze! Na honderd jaar draaide Wim Kok gedienstig de dageraad uit want de markt werkt het liefst in het donker. Wie vandaag nog PvdA stemt verdient alles wat over ons heen komt.…

De luipaard aan de hersenstam luistert naar de radiowind, wetend, niet wetend. Hij heft de poot, trekt de tong langs zijn plekken, geeuwt. Ver weg is een aanrijding. Een windvlaag trekt door de bomen. De luipaard geeuwt, rekt zich. De apen lachen angstig. Het ondier vertakt zich. ---------------------------------------- uit: Hersenmutor…

Toen zeiden ze, die hersens van mij: dit ene artikel begrijpen wij niet. Is het in een taal die wij niet kennen? Nee, dit is niet in een taal die wij niet kennen. Gaat het over een onderwerp waar we niets van weten? Nee, we weten veel over het onderwerp en vinden het interessant. Waarom is het dan of de hokken der woorden leeg zijn?…

Tussen blind en alziend woont een stam waarvan de leden enkel omlaag kunnen kijken. Hun horizon, twee meters in 't rond, verschuift bij iedere pas. In de rotsbodem hebben voorouders pijlen gekrast naar de beek, de heldere, koele. Als de indianen zich oprichten duizelt het hun de wereld wordt duister: In liefde ontbrand voor een paar voeten…

O jongens, zeg je prevelementjes, de geschiedenisleraar komt binnen. Op de mutor is slecht nieuws voor doven en horenden. 'Er is een schuchtere rede die wij afschaffen.' De realiteit sloopt de mogelijkheden. Met de strekking naar de speelvelden; welk gevoel roept het product op? Ouwe Truffoto heeft de mutorreclamebron geslagen, Kemp rimpelt…

Zelfs wie de voorzichtigheid zelf is wordt tevoorschijn gelokt: 'Een beetje vertrouwen, honingbeer! We willen je slechts enkel helpen; weet je ik schenk je een kind! Een troonopvolger. Jij moogt zorgen.' In overmoed heb ik met laten zien. Ik lig in de greppel om mijn domheid te lachen, het lukt me niet overeind te komen. De voorbijgangers…

Vandaag, dacht ik, misschien maar geen gedicht. Het leek mij nogal zinloos. Voor heel even. De tijd zou zelf soms niet meer mogen leven. Een uitstel van dit vroege doodsbericht. Dat komt ervan wanneer een dichter sterft. Dan rijmt voor mij de wereld even niet.…

Van waar komt die gedachte die kwelt, verwart, frustreert? Die mijn zorgvuldig geplande en verwachte toekomst de rug toekeert. Mij laat hangen in 't verleden, de blik gericht op toen. Daar had ik het moeten laten! Daar, daar had ik 't moeten doen! De reden daar gebleven excuses over tijd rest mij dan die gedachte vrij vertaald: Spijt.…

Sommigen hebben zwart anderen hebben wit sommigen zeggen geel is beter dan rood Maar hoe wordt het na de dood? Is het dan niet allemaal gelijk, de kleur van het stinkend, rottend lijk? Grauw, grijs, met gaten gevuld, al die jaren voor niets over kleur geluld. Het sterft af, groeit ook weer aan. Pas na de dood zal het echt vergaan In feite…

Vandaag is de dag die mij morgen vertelt wat ik gisteren had moeten doen…

stel je zou zelf kunnen kiezen wat te stoppen in 't verschiet zelf bepalen wat er in komt en bovenal wat niet vooraf al bepalen hoe je levensloop zal zijn geen verdriet geen tegenslagen geen ziekte en geen pijn geen fout om van te leren geen keuze meer verkeerd weg met zorgen weg met twijfel weg met alles wat je deert weg met…