Alle inzendingen over Kinderen

Willem zag om vaders lippen Een volzoete lach ontstaan, En in de ogen zijner moeder Zag het kind een vreugdetraan.…

Kom, melieve; zit wat verder Onder 't koele boomgeblaêrt; Daar is vreugd: een spelend herder Heeft er kinderen vergaêrd. Zie, de maaiers zelve slapen; En ge werkt als een slavin, Om wat aren op te rapen: Grote moeite, klein gewin. het kleine m e i s j e. ‘Grijze, ik moet voor moeder zorgen, Sedert lange reeds te bed.…

Je haalt dat kind daar uit de zon, of IK doe het, wat ik je brom. Ik mag geen stijl hebben, jij geen gevoel en elke ouder weet dan wel wat ik bedoel. Het kind werd gepakt en wakker god zij dank, maar deze stijlloze dame kreeg het gelijk aan haar kant.…

Een bietje vloog een roosje toe: ‘Lief bloemtje, kijk eens: blij te moe Snel ik naar u op lichte vlerk, Opdat ik aan mijn honig werk.’ ‘Wees welkom, bietje, sprak de bloem; Uw vlijt verdient, dat elk haar roem'. Put uit mijn schoot al wat ge kunt: Het is van harte u vergund.’ En zie, voor 't einde van de dag Viel 't roosje neer…

Ze schelden en vechten, ze spugen en slaan maar als je ze waarschuwt Heb jíj t gedaan Ze spelen en dansen, ze zingen een lied maar als je eens meezingt is 't 'mama doe niet' Ze slapen en dromen, zijn ook wel eens bang maar als je wilt troosten duurde het wachten wel heel erg lang Het zijn net échte mensen die kinderen van mij met…

Een kind, Tekend haar eigen beeld. Kleuren in een lichtflits, sober, Als de zolder waar ze op speelt.…

elke morgen een kerende angst om te ontwaken in een kamer met gegil elke avond een blijvende angst om de ogen te sluiten in een kamer met geril tranen druppelen in een schreiend gelach in een bodemloze matras wachtend op de volgende vuistslag wakkere dagen slapeloze nachten elk uur een gebedje in een paniekerig kinderbedje een kind…

ik herken jou in mijn blikken, ik versta jou in mjn praten, ik luister naar jou in mijn denken ik hou van jou in mijn hart, in mijn lichaam heb je gewoond, zo vol levenskracht jouw ziel schuilt in mijn ontroering, jouw verdriet zwerft in mijn ogen, jouw geluk weerklinkt in mijn horen, jouw stem groeit in mijn zingen een lied…

De eerste stapjes in de sneeuwwitte toekomst nog niet rood gekleurd…

Het is het kind in mij dat niet bevatten kan hoe het verdoold geraakt is in de tijd ik leef maar ben ik wie ik ben?…

Er is een droom, adiafaan: Ik ben nog klein, een kind en ik sta voor het raam - over de vensterbank geleund, hoor ik een smal geluid. Spreekt iemand in de diepte daar iets uit? Mijn vader, hij staat hele- maal beneden en hij wenkt zonder een woord. Ik weet: Ik ben bedrogen, hij is dood, er is geen stem.…

Het kind in mij dat boven kwam heeft eventjes heel erg genoten toen ik weer met beide benen op de grond stond heb ik tranen om verloren kind zijn vergoten.…

Het kind, zij draagt geen strikjes meer of vlechtjes in haar mooie haar het kind zijn is haar afgepakt zo jong volwassen worden was te zwaar.…

Blijf je mijn kind…

Stilletjes lig je daar, je bent wel wakker doch, je staart maar De zon schijnt op je gezichtje zo mooi, mijn kind....…

kinderen spelen hun stemmen worden één stem klaterend water…

voor ‘t kleine bange meisje dat nooit echt een kind kon zijn pluk ik mooie gele bloemen in een zonovergoten wei aan ‘t kleine lieve meisje dat nooit echt een kind mocht zijn wil ik al mijn liefde geven en haar vertellen het is voorbij tegen ‘t kind dat je niet zijn kon wil ik zeggen jij mag er zijn heb vertrouwen in de toekomst…

Bij vader op de nek zit je hoog en droog de wereld lijkt gekrompen je hoofd raakt haast de regenboog "hou je vast, anders val je" roepen anderen je toe ..ze weten niet dat hij je hand al heeft gevat.…

Zo’n stap zet je gewetensvol Je kiest voor liefde geven Ervaring heb je dan nog niet Maar samen weet je zeker Dat je een toekomst ziet Dat je een keuze hebt gemaakt Voor nieuw beginnend leven En als de ouders terugzien op de opgegroeide kinderen die zelf hun keuzes maken bedenken ze, hoop ik, laat ze hun gang maar gaan bemoei je er…

Zodat we weer op de goede weg zitten en je weer een kind van vier jaar mag zijn.…

oh mengelmoes van duizend volkeren als ik jullie daar zie staan ben ik blij dat ik kan zeggen het is toch wel goed gegaan met jullie regenbogen ogen geven jullie deze wereld kleur door jullie onbevangen denken opent zich zo menig deur vervagen zoveel enge grenzen zijn jullie mens onder de mensen.…

ze koestert haar kind met warme ogen haar aandacht schemert rood in het groen in armen vol rozen wiegt ze haar kind de geur van hen samen gedragen door de wind zij vlijt haar kind in een bed van gras het kind dat even in haar gedachten was…

Misschien is d`hemel wel een speeltuin, waar ik zonder pijn, weer fijn kan spelen, ijsjes eten, gewoon weer kind kan zijn...…

voorbij gevlogen alle vreugde, maar ook het verdriet De warmte van het ouderlijk huis het gevoel van geborgenheid de gedachte dit is mijn thuis het is er wel, maar ik raak het kwijt Altijd als heel normaal ervaren het was er en is er nog steeds gedachten niet te verklaren benauwen mij, maken mij bevreesd Jij was de moeder en ik het kind…

Ook al is het nu wat moeilijk de hoop gaat nooit voorbij dat ik hem weer in mijn armen sluit want hij blijft dat ene kind van mij. Het mooiste deel van mijn leven was de geboorte van dit kind dat nu even de weg kwijt is maar het ooit weer terug vindt.…

ik heb een kind een zoon zo lief, zo mooi hij is van mij, van mij alleen ik zie hem, voel hem hou van hem van hem alleen kijk dan, kijk dan toch hoe mooi hij is, mijn zoon ze zeggen dat ik gek ben, zoon beweren dat je niet bestaat maar ik zie je toch, ik draag je toch alle jaren in mijn hart?…

in verbaasde ogenblikken schonk het leven jou aan mij verwondert door het wonder toch uit het niets kwam jij. jij gaf me iets wat niet bestond voordat ik jou aanschouwde wie was ik dat jij je aan mij toevertouwde.…

Mijn geweldige kind, Jij hebt mijn vertrouwen in het leven gered. Ik ben zo trots als ik naar je kijk, mijn lekkere knul. Een plasje op je pot en je geeft een brul. Hiep, hiep, hoera klinkt het, Goed gedaan.... Maar voor mama hoeft het niet zo snel te gaan….…

Het legt zijn handje in een grote, warme mensenhand. Dit ene kleine, simpele gebaar met oogjes vol vertrouwen en geloof. Een alledaags moment, eenvoudig en zo eigen, één simpel gebaar en toch zo speciaal … de mooiste dingen in een mensentaal.…

Een kind, zo onschuldig en klein. Het leven is soms moeilijk, ik maak me soms zo druk. Zoekend naar de weg van liefde en geluk. Blijf jij nu maar kind en wees maar niet bang. Straks ben je volwassen dat duurt echt niet lang.…