Alle inzendingen over Horloge

Als mijn horloge de haastige tijd bericht..…

Het mooitste van de kermis was niet het schelle geluid van botsende auto's het lonkende licht, de grijparm die het horloge miste of de zoete geur van de suikerspinwagen, maar de bleke vierkanten in het gras, de afdruk die de kermis op de grasmat van het park achterliet.…

doen voor het donker de weg vraagt, zwarte kaarsen voor in de kelder men moet de zonen nog moed inspreken, de dochters een harnas aanmeten, ijswater koken leren men moet de fotograaf nog de bloedplas wijzen zijn huis ontwennen, zijn inktlint vernieuwen men moet nog een kuil graven voor een vlinder het ogenblik ruilen voor zijn vaders horloge…

Een staand horloge was voor hem de toren van de Bavokerk maar hij liet zich niet tot de orde roepen. De toekomst was een duister gat en wegdromen verrukkelijker dan studeren.…

Mijn tijdsbesef is voor even weg Mijn klokje is bevlekt Door een mistbank bedekt Ik wil voor even niks meer van de tijd weten Nadat ik vanochtend had ontbeten Zat ik alweer voor het avondeten Zo snel gaat de tijd voorbij mijn geweten Tussen ontbijt en avondeten Kom ik niks nieuws te weten Iemand heeft op mijn horloge gezeten Dus ik was…

Zware metersdikke Muren van deze Franse abdij Waarvan ik de Sleutel heb meegekregen In ruil voor mijn Horloge - ijzig Donkere gribus Die uit het Diepste donker Lijkt opgebouwd, Verraadt op maar Een enkel plekje De aanwezigheid van Het licht - aan de Binnenkant van wat De buitenmuur lijkt te zijn Valt een centimeterslange…

doen voor het donker de weg vraagt, zwarte kaarsen voor in de kelder men moet de zonen nog moed inspreken, de dochters een harnas aanmeten, ijswater koken leren men moet de fotograaf nog de bloedplas wijzen zijn huis ontwennen, zijn inktlint vernieuwen men moet nog een kuil graven voor een vlinder het ogenblik ruilen voor zijn vaders horloge…

Misschien vergat hij zijn horloge of vergat het horloge hem de juiste tijd te geven. Misschien wilde zijn auto niet starten of begaf die het halverwege. Misschien belde iemand hem juist voor hij vertrok, met het bericht dat hij naar een crematie moest of dat zijn moeder is overleden. Misschien kwam hij een kennis van vroeger tegen.…

Prins Hendrikkade 2 oktober Amsterdam sloeg ik je gade zittend in de tram grote groene ogen sproeten op je neus hakken, hele hoge kapsel modieus truitje van Chanel kort en net te strak make-up naturel roze nagellak kruisje om je nek veel te blote knieën horloge high tech even over drieën zonnebril van Prada Voskuil in je hand…

verbrandde niet na te vertellen dit trage eenzelvige afscheid deze vanzelfsprekende geboorte van as en niet te rijmen hoe onderwijl naast de tijd in een belendend dichtgesneeuwd heden de zevenslaper ontwaakte en de radio het lied zong van de fonkelende beker en hoe later de witte kamer zwarter en later dan ooit was en het lichtgevend horloge…

in doen aan bungee jumping aan een elastiek dat terugspringt in de lente er loopt een muts sjaal handschoen door het bos prikt zich aan kastanjes maar raapt bouwt beesten en mensen zet ze met lucifers in leven en vlam paddestoelen trekken als nomaden komen gaan komen gaan laten sporen achter op het mos de herfst kijkt op zijn horloge…

Om hem direct op zijn gemak te stellen had zij een horloge moeten dragen en niet gedreven moeten zijn.…

Een blik op het horloge getuigt van optimisme over. Er klinkt getoeter. Een schip, een schip met een anker. Oh, teken van. Dit is een test, een toets, een oefening in geduld. Zou hij dezelfde wolkjes zien? De zon die over alle mensen schijnt? Voelt hij deze wind? Ze gaat maar staan.…

Anna Gotha uit Kopenhagen heeft mijn horloge ontworpen en het hangt nog maar net om mijn pols, aangetast door zweet en gebruik is het leren bandje versleten en kan het elk moment kapot knappen. De juwelier verzekerde me dat ik nieuwe bandjes bij de V&D kan kopen. Dat drama kennen we. Ik terug naar de juwelier.…

Zo fladderde het vriendje op en neer Maar de vlinder reageerde niet meer Zo voelde ik toen mijn moeder mij verliet Op deze aarde Mijn moeder probeerde het bewegingloze vlinder Te redden en toen klom die vlinder ineens Op het horloge van mijn moeder Ja, zei mijn moeder Ik wou dat ik, nu ernstig ziek ben Ik ook een tweede leven Kreeg…

De zeeman hij hoort de stem der Loreley* hij ziet op zijn horloge en springt het water in - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - * De Loreley is een enigszins vooruitstekende rots in de Rijn, in het mooiste (Mittelrhein)gedeelte tussen Koblenz en Bingen, nabij de stad Sankt Goarshausen.…

je krijgt een horloge als kerstpakket op de nieuwjaarsborrel worden de nieuwe tijdschrijfformulieren uitgedeeld de klokken gelijk gezet je begint te m e t e n overwerk - nee je hoeft er niets voor terug en haal ik het volgens afspraak?…

onwaarschijnlijke lijk ik niet te bestaan maar tijd strekt zich uit op mijn huid als bewijs van betrouwbaarheid waterdicht plant zich voort met een te hevig, huizend hart hijgend onder blauw bedrukt, wegwaaiend in honger en liefde, almaar onderweg almaar en wellicht volkomen onoprecht - zouden wijzers dromen hebben - ik kijk op mijn horloge…

Als jij je horloge doormidden breekt, heb je niet meteen tijd tekort. Je komt misschien ergens te vroeg of te laat. De tijd is menselijk rekenwerk, wat als muziek kan klinken, maar uitgevonden om het verloop der dingen aan te wijzen. Tijd bestaat niet in de eeuwigheid. Daar zit niets op slot.…

Hij gaf zijn bezit aan de armen zijn fiets ging naar een dokter zijn horloge voor een astronoom en hij had geen woorden nodig al zijn gebaren waren op het gras het groene gras van dromen hij was in dat onbeschermde land en eindigde achter de laatste horizon zwerver en gewoon een vriend onzeker door onzekerheden omstandigheden niet verdiend…

geestverwanten verstoppen zich in kinderspelen alles wat gespeeld is werd uit het brein gemaakt de computer is de dwaas voor eenzame spiegels het laatste restje hoop op waarachtigheid loopt eenzaam door de straten van de toekomst het volk slaat als wilde mannen om zich heen niemand mag het wonderland ontmaagd betreden er ligt ergens een horloge…

mijn huis was mijn kasteel ik had van alles wat en van alles veel er liepen pauwen op mijn land Monet’s tuin hing aan de wand een chippendale glom in de salon een druivenrank klom langs het balkon sprankelend zonlicht in zuiver kristal een staand horloge klonk in de hal mijn huis stond open voor vertier vrienden sliepen op zuiver kasjmier…

Een Joodje op school - Koos heette hij - had gezegd, Dat hij me een goud horloge geven zou. Ze lachten thuis, dat ik 't geloofde. Nou: Hij zei het wel, maar dee 't niet. Dat was slecht. Dat ze in de hemel kwamen, kòn 'k niet wensen. Hoewel - je weet niet - Joden zijn ook mensen.…

Het goud horloge, ja, dat was voor mij: Hij had het zelf beloofd. Dat was gemeen. Maar toen hij 't hoorde, keek hij niet meer blij, En kreeg een kleur, en sloop stilletjes heen. En 'k schaamde me, dat 'k geen Jood was als hij: Dan hoefde hij niet zo weg te gaan; alleen.…

Ik zag de tekenen niet op tijd en vraag nu, tegen beter weten in, of een nieuw horloge me zou helpen. Ik wil niet huilen maar de lucht is grijs waar hij blauw was ooit en de zon is niet op mijn balkon. Liefste, zouden we niet trouwen? Zouden we samen een tv, een auto, een computer en een toekomst kopen?…

een onbegonnen rugzak verstopte jij jouw enig hart tezamen sliepen wij druilerige nachten gekoesterd in droombuien uit met vreemde gedachten liepen wij langs kusten van het eiland, onze voeten bewogen in het rulle zand het strand leek eindeloos, getogen tussen onvolkomen en verpozen onder droomverlangen, mijn linkerhand droeg een horloge…

De jongens rammlen met hun tekendoos, En trekken lijnen op het mat papier, En gapen eens, en werken weer een poos, En kijken op 't horloge elk kwartier. Dan slaat de klok, en met een luid plezier Klappen de boeken dicht en sluit de doos.…

draaimolen, schommelschuitjes een hobbelende geit met kippen orgelmuziek en zoete geuren uit de zuurstokroze kraam de fietsenmolen met de kwast bij die gast moet je wezen mag je gratis nog een keer hou ik je suikerspin wel even vast touwtjetrekken, ballengooien eens even zien, alle blikjes om een knuffel, nee toch een horloge beetje stom…

Waarom ben ik zo warm en opgewonden En loop ik steeds de kamer op en neer En kijk op mijn horloge keer op keer Als ze er was had ik haar al verslonden Eén enkel nachtje slapen nog, "Oh Gossie, Dan ligt ie op de deurmat; Gerda's Glossy." ---- Den Haag.…

Ik herkende het preekboek van mijn vader en zijn schoenen en zijn zwarte horloge. Die herkenning was meteen een grote smet op de magie, de boel was niet bij zinnen en ik durfde niets te zeggen in elk kader over dit bedrog. Deed als de Moulin Rouge en grapte volop met de feestvierders mee.…