254 resultaten.
Bloemen
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 121 Op de tafel staan de bloemen
er fris en fleurig bij
ik heb ze net gekregen
het is één groot schilderij
In mijn grote witte vaas
staan ze nog heel even
ja het klinkt misschien wat dwaas
aan het einde van hun leven.…
Ongeschonden
netgedicht
3.2 met 9 stemmen 162 In het grote blauwe woelen
van de wereld schitteren
okergele Zonnebloemen
in een vaas
Hun uitgesproken
zeggingskracht
in drie tinten geel
bijeengehouden
Door moederlijke
troostrijke armen
zachtjes wiegend in
ongeschonden samenzijn…
rozen
hartenkreet
4.5 met 6 stemmen 356 in een vaas
voor het raam
staan twee rozen
zwijgzaam
zonder zoemen
staan ze stil
wereldberoemd
maar te kil
een paar dagen later
rozen dood
te weinig aandacht
watersnood
het is verdrietig
de andere rozen
zijn veel te nietig…
bizar
netgedicht
3.4 met 7 stemmen 154 ze woont in een droom
gekneld tussen zomer en herfst
er hangt een geknakte zonnebloem
aan de binddraad na het laatste onweer
hij krijgt een binnenplekje in een vaas
terwijl ze kastanjes uit haar zakken schudt
wordt er gerild door merg en been…
Kringloop
snelsonnet
3.9 met 8 stemmen 176 De medewerkers waren zeer verrast
toen opgedoken uit het rijk der doden
hen een gevulde vaas werd aangeboden
Hij staat heel goed op elke boekenkast
Wat afgedankt is krijgt een tweede leven
Bij kringloopwinkels een rotsvast gegeven…
Gedachten...
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 251 Naast de suikerpot en
de vaas met rode tulpen,
ja, precies daar tussenin.
ligt een leven lang geluk met jou.
Voorbijglijdend in mijn gedachten.
Beseffend, dat ik nog zoveel van je hou.…
Men kàn geen vlammen als een gouden vloed
poëzie
5.0 met 1 stemmen 423 Men kàn geen vlammen als een gouden vloed
Uit éen vaas gieten in een andre vaas:
Daarbinnen branden ze en een bevend waas
Gloeit door het hulsel heen met halve gloed.
Open het nooit – het is zo schoon, en ’t moet
Zó schoon zijn, blijvend in die zelfde plaats:
Die vlam zal niemand zien: zij zal, helaas!…
Stijl
gedicht
2.6 met 12 stemmen 9.639 De vaas bleef bewaard
sierlijk en versierd, honderden jaren,
niet voor de bloemen of het water.
De kast niet voor het hout noch voor de inhoud.
De schaal niet voor het fruit
en het kasteel niet om in te wonen.
Evenmin als er van jou iets
overblijft in deze woorden.
----------------------------
uit: 'Speelgoed', 2000.…
Voor altijd
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 767 Maar, zoals bij een vaas die
opnieuw in elkaar is gepuzzeld,
zie je krassen en littekens nog,
voor altijd.…
IJsboeket
netgedicht
2.8 met 4 stemmen 94 ik kus de bloemen op de ramen
om hun schoonheid te beamen
ik heb de vaas al neergezet
tot ze opnieuw gaan bloeien
op het glas zullen groeien
zal ik ze rangschikken tot en met
tot ze ooit zullen vergaan
was de reden van hun bestaan
schitteren als 'n fragiel boeket…
uitkeringsgebruind
netgedicht
5.0 met 4 stemmen 525 a-vierendeels
ontslag, geniet in
onderhandelingsgemak
de rechter roltrapt af
verstreken werk
loost jou slechts
kantoorgetuind tot
uitkeringsgebruind
vaas jij
scheve rozen
cyclisch rood
weer standsgwijs…
cyclisch rood
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 525 a- vierendeels
ontslag, geniet in
onderhandelingsgemak
de rechter roltrapt af
verstreken werk
loost jou slechts
kantoorgetuind tot
uitkeringsgebruind
vaas jij
scheve rozen
cyclisch rood
weer standsgwijs…
Gebarsten
netgedicht
1.3 met 3 stemmen 81 Zeg Mark, dat vaasje barst nu
uit elkaar
Had jij dat ding van onder niet gezien
Of zat dat kruit van binnen al misschien
Er lopen nu zelfs crimefighters gevaar
Ik wil hier geen conclusies aan verbinden
Maar heus, die vaas weet niemand meer te vinden…
Wolkenafscheid
netgedicht
4.6 met 7 stemmen 654 Je nam het wolkenafscheid tot je
een laatste kus, een warme wang
voor het innemende dodenlied
tranen die je in mijn denken achterliet
op de ladder, samen ooit beklommen
herkende je bloemen, niet de vaas
op weg naar zoete dromen
was je me zelfs stervend de baas.…
Lethe
netgedicht
4.5 met 2 stemmen 92 ik breek de doorns van de rozen
zet ze een voor een in de vaas
die omgekeerd op 't aanrecht staat
het water laat ik weglopen
in de hoek van vergetelheid
waar vragen tevergeefs
wachten op antwoord
die al even gelee aan de waslijn
te drogen waren gehangen…
scherven (2)
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 87 de vaas schampt
tegen de muur alleen
scherven blijven over
verwonderd staart ze
naar die doorzichtige
stille verscheidenheid
ze raapt de stukken op
bekijkt ze een voor een
op het gebroken glas
weerkaatst het licht
duim wijsvinger scherven
kleuren langzaam
rood…
Groothartig
netgedicht
3.9 met 11 stemmen 483 ze waren er
de bonte bloemen
luisterrijk in een
mysterieuze nevel
warme harten
heilzame blaadjes
als lichten
in de schaduwtijd
droegen glansloze
broze vlindervleugels
naar de zoete nectar
een keur van vruchten
ze waren er
als een fleurig boeket
met zorg heb ik ze
in een vaas gezet…
Breekpunt
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 66 je kwam binnen
en zag meteen iets in
mijn ogen wat al veel
te lang had vastgezeten
ik brak open
- dat was het mooie -
en liet me schaamteloos
door jou ontdooien
alsof je kwam om mij
omver te werpen -
als een vaas in duizend
stukken - en dat lukte
je kwam binnen…
Zo zong de bloem in de vaas
poëzie
3.6 met 21 stemmen 3.168 Ik sta hier in dees mooie vaas
Zo triestig te verwelken
Gij hebt mijn herte zeer gedaan.
Ach mensen, zult gij nooit verstaan
De taal van bloemenkelken.
Ik ben een bloem van 't veld
Voor mij geen tuin, geen snoeien.
Geen krachtige vaas die mij omknelt
Maar laat mij ginds, in 't vrije veld
Bij 'd andere bloemen bloeien.…
Als aanwezigheid
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 47 Rode rozen bloeden in hun vaas,
met hun groene stengels afgesneden.
Al wat leeft treft eenzelfde lot.
Leven leeft spontaan weer verder,
in de vermomming van de dood.
Beiden zijn ons trouw gebleven.
Als aanwezigheid.
Vannacht.…
Beeld
netgedicht
3.7 met 3 stemmen 79 Wij zwieren in de winter langs de grachten
Met op ons hoofd een hele Goudse kaas
En bossen tulpen in een Delftse vaas
Voor melkmeisjes die op ons staan te wachten
En als het stormt dan steken we gelijk
Uit alle macht tien vingers in een dijk.…
leef !
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 179 en steel het leven
wees van je hart geen dief
voor je in een vaas wordt gestort…
rijk verleden
netgedicht
2.5 met 2 stemmen 78 je staat op de rand van
kwijtraken maar bent overal
aanwezig geweest om
samen te verdwijnen
ons op te delen in ieder en
tenslotte niemand meer
te midden van tijdspassages
en woordvulling ontbreekt dan
de herinnering, wondlikkend
een jeuk krabbend, een
vaas lijmend en ondertussen
machteloos toekijkend…
Een groot pleeggezin.
hartenkreet
3.1 met 10 stemmen 1.309 Net als een bos met bloemen,
zo'n gemengd boeket
in een vaas bij elkaar gezet.
Een hoge stevige vaas,
dat is veilig dat is de baas.
Hetzelfde water waar we allemaal van drinken,
hetzelfde water waar we in schitteren en blinken.
Allemaal een andere vorm een andere kleur,
en toch kwamen we binnen door dezelfde deur.…
Nog geen lente
hartenkreet
3.3 met 3 stemmen 392 Als in de lucht het blauw sluiert,
op de grond het groen omrand is met een wit waas,
en buiten mijn huid strak staat van de kou,
in mijn toch warm gevoerde jas,
heeft koning winter nog geen lente in gedachte,
dus schik ik binnen in een mooie vaas
narcissen uit de kas.…
Lof, schorseneren & prei
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 233 Lof voor de teler die vergeten groente eer bewijst
Die man verdient een lintje maar ik lust geen chichorei
Daarnaast staan kleffe schorseneren ook niet op mijn lijst
Geef mij maar boontjes op een bedje van gestoomde rijst
En om het af te maken in de vaas een bosje prei…
Nagellak
hartenkreet
4.2 met 26 stemmen 16.019 Zij is zo mooi als nagellak rood
kan zijn als rozen van gisteren
gesneden en in een vaas gezet
ondanks schijnbaar verzet sneven
met restjes rood als hele kleine
rosse bloemen op blanke nagelglans
Een gedicht gaat op en onder
in haar lach, zo zacht als was
en harder dan de hardste diamant…
Ga je mee douchen ?
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 571 Wanneer aarzelende
druppels verkwikken
laat dan warme stralen
bevroren wanen ontdooien
als bloemen huiverig
over de rand van de
vaas het eerste licht
durven begroeten
pas dan zal gisteren
vandaag zijn en
verlegen verlangen
naar morgen
ga je mee douchen ?…
De versmoring (januari 1968)
netgedicht
1.6 met 5 stemmen 768 De nacht legt haar hand
op het vertrouwen van de dag,
de oude man
voor de flapbrug van de dood,
- bleek, een vergeelde krant -
scharrelt in de vaas van gisteren.
Op het deksel van de duisternis
bonken de honden, en monken;
maar de nacht houdt stram
haar grafieten, haar loodgrafieten palm
op de warmte van het licht.…
En dan: Stilte
netgedicht
3.4 met 5 stemmen 315 Als droogbloemen in een vaas
al vacuüm gezogen.
“Droog je ogen.”
Hét bewijs dat engelen bestaan,
op lepels in tomatensoep.
Zo draagt hij
de tekenen des tijds
naar een laatste rustplaats,
tussen plakband
en kruisverband.
Daar rest stilte.…