Alle inzendingen over kleur en sfeer

Ik knapte - onlangs mijn kamer op Veegde het stof van de plinten Witte de vale muren grijs van vele winters Boende de oude planken vloer Deed alles in de was Tooide mijn bed met nieuw bloemig beddengoed dat ik zag in een brochure Hing een reproductie op van Gauguin, om het sfeer te geven - iets met kleuren iets met vrolijke dames…

Ik heb geen smaak ik ben sfeer en dat ben ik en dat ben ik buitengewoon en daar zal u het mee moeten doen…

Natuurlijk, best belangrijk allemaal Zo'n Trump verrassend aan de macht gekomen En Hillary nam afscheid van haar dromen Maar nu weer naar het Sinterklaasjournaal Dat is nu eenmaal op óns grondgebied In deze tijd de allerhoogste Piet!…

ieder heeft een gouden greep gedaan uit de nog steeds universele staalkaart wit is daarna aan het splitsen gegaan welke kleuren het beste passen bij zijn dagelijks bestaan sfeer humor en emoties verklaren zich al aardig in de tijd zo dat er sprankeling voldoende overblijft juist die eigenheid gaat het subtiele onderscheid…

hoop in hogere sferen waar bloemkolen wolken randt goud aan de zon de bui trek nog één keer de regenboog krom…

zacht spinnen mijn dromen wervelingen in luchten die het bestaan anoniem ontvluchten zij zijn niet benoemd niemand heeft in hun kleur of opvallende vorm de storm gezien toch komen heel langzaam hoofdletters uit de wirwar van lijnen en emoties gekropen krijgt de droom zijn plot en gaat in sferen verkeren die net even anders…

's Morgens kijk ik uit het raam En zie alweer een grauwe lucht Weer geen helder blauw met zon Ongemerkt slaak ik een zucht Heel de dag zit ik te sippen Zelfs in huis toont het niet fijn Tergend langzaam gaat de klok Tot 't donker genoeg zal zijn Dan ontwaak ik uit mn dufheid Doe overal de lampjes aan, Ontsteek her en der kaarsjes die…

‘k Reed langs de gevangenis, verbaasd hoeveel auto ’s op de parkeerplaats Dan langs weiland, waar veel schapen vrij, en frisse lucht maar ‘k bedacht te zijner tijd worden zij geslacht Na trein en veer, naar afspreekpunt: een oude kerk die nu een hostel, restaurant verworden was waar we pompoensoep aten Daarna liepen we door…

schaduw schuift over de muur bloemen sluiten zich in schemer donker schurkt een oude boom takkentaal schampt verlichte ruiten…

De ontembare wilde in de woeste nacht vol sterke drank geestespijn lichaamspijn is het een wonder dat wij het lijden willen overstijgen met van alles en nog wat? Terug naar het grote Niets toen we nog geen pijn kenden, wat wil God toch van ons? Of is dat God niet? De woorden striemen mijn rug een eindeloze geseling het bloed is volmaakt…

ik weet dat in mijn lucide werkelijkheid de absurditeit van de wereld snakt naar een thuis in Utrecht of Abcoude met vreemde kostgangers moet het leven zuiver zijn nu ik me ontwikkel in stugge dwaasheid van mijn fabuleren voel ik mij steeds meer thuis in hogere sferen.…

Zo maakte de vrouw hem attent op de sfeer in d'r appartement die hij net had geschapen. Hij wou met 'r slapen. Ze dacht: 'Wat een scheet van een vent!'…

verstopt en riekt naar geel en bruin mijn aanrecht is één berg van resten etenswaar gekoekt aan bord en pannen en alles stapelt maar de kamer ligt vol flessen maar die zijn allemaal leeg wellicht is dat de reden dat ik vaak hoofdpijn kreeg dit zijn zo van die dingen waar ik m’ aan irriteer geen echte wereldzaken maar… ze verpesten wel de sfeer…

de stilte van deze zomermiddag hangt zwaar over de groene velden een zuigeling tilt met slaperige levensmoed het kleine hoofdje op vandaag kan het licht de stilte niet bekoren met lichtvoetigheid moeder's ogen volgen de imaginaire lijn van uitgestrekte vingertjes naar witte wolken…

onder de grijze lucht van de stad voorbij de zwarte gebouwde gebergten het kerkhof gras overwoekert een eenzaam kruis als een goddelijke ingreep daalde hier een regen van gloeiend lood neer het schone schemert in het verval…

lichtende sterren als zachte zonnestralen hemelse sferen…

De taille van een wesp, de ogen blauw Een lelieblanke huid, het haar hoogblond De benen lang, zo zoet als suikerklont Om zelf te kleden: een toiletjuffrouw Zij die van ‘knappe’ Barbievrouwen houwen: Ze kunnen nu eens echte schatten schouwen…

wij speelden het spel van de ogen die wangetjes in pure onschuld liefjes doen blozen van aanhalen zonder te raken en er dan een ingewikkeld patroon van maken dat naar meer gaat smaken wij verloren de tijd vergaten de wereld om in hoger sferen wat steeds niet lukte opnieuw te proberen samen op zoek naar wat ons ongezien intrigeerde…

jij liet mij bijna alles van liefde zien de lach een onverwachte kus de warme hand waar vonken springen in ontladen dierbare omhelzing voor intieme samensmelting toch hangt er nog een licht taboe over ontmoeten in ziele sfeer begrijpen heeft dezelfde woorden niet meer voorzichtig kijken baant nieuwe wegen in het doelenperspectief…

ik ladderde de liefste nootjes voor een veelkleurig klein refrein het klonk als hemels lachen waarbij handjes klapten om erbij te zijn in creatief ontdekten wij muziek die nog onbeschreven stond in prenatale ritmiek nee geen gestamp in dwingend volgen maar luisteren in de sfeer van fluisteren wil melker 17/06/2019/ www.wilmelkerrafels.deds.nl…

Als ik een vrouw ontmoet met een intelligent gezicht, een edel gevoelig profiel en beschaafde manieren, met poëziebundels van Reiner Maria Rilke en Hölderlin en een altviool onder de arm, dan denk ik meteen aan neuken.…

Altijd neen is niet wat ik verdien Zou kunnen andere keer misschien Wellicht, was het beter eens geweest Waarom zo crue, ben ik dan een beest Niets ontziend ben ik voor jou de hond Ook schuw jij niet het gooien met stront Het pijnlijke aanhoren van je vals relaas Kleinerend ben jij de hond en ik de haas…

Door de hoge ronde ruimte galmt veelstemmig gezang van het Romaans mannenkoor Perfect gedragen harmonie verbreekt iedere stilte met ijle en zware klanken Zo zou het kunnen klinken in de relatieve eeuwigheid beluister dit ad fundum als voorproefje op ooit…

lach geboren zien worden in een adembenemend moment de kleine krul waarop ik surfde groeide uit tot hoog bruisend schuim dat mij overdonderend meesleurde toen jouw intens plezier aanstekelijk oversloeg ik ben geland maar met voeten op los zand om het nog eens te proberen omdat jij zo lief bleef stralen wilde ik ook de hogere sferen…

er waren rozen daarboven in witte sferen transparante muziek lichtte op bij vluchtig passeren verbaasd naar je lichaam kijken dat alleen het zijn liet zien nog een vage schijn van het aardse zonder vaste materie het mysterie van denken en overal bestaan zonder gaan geen woorden maar weten delen wat ooit is vergeten voor…

zij was ontsnapt uit laag gebrom voortgebracht door vele kelen kaatste als zuivere diamant licht en geluid naar ijle sferen vloog langs toonladders omhoog om in de nok te keren dook de diepte in om het als echo nogmaals te proberen…

Of ik je ooit weer ontmoet na een sterven in de toekomst wanneer we zonder leven zijn en het gemis geen pijn doet zal ik vragen aan de herfstvogels als ze afscheid nemen en ik beloof je in aardse sferen tijdens dit herdenken ben ik mezelf en blijf ik aan je denken.…

Schaduwen in de sneeuw van bomen, langgerokken vertellen mij dat de zon zichzelf glanscentueert terwijl ik mijmer over schoonheid niet te vatten in gradaties van helder en blits Ik sta voor een keuze in mijn leven het gewirwar in mijn brein is nu rust en elk antwoord is juist…

Weer even ontberen Ontbrekende Griekse sferen Hun vriendelijkheid Blauwe zeeën van tevredenheid Gigolo’s en masse Paraderen langs de terrassen Vlassen naar mooie meiden Op scooters zullen ze rijden Leven met de sirtaki We eten saganaki Santorini, Naxos en Knossos In het spel waar liefde flost Verlang Witte huisjes, heuvels en geiten…

jouw positieve stralingen bereiken gezwind mijn verlangend hart wees gerust,liefste geen haast komt hier aan te pas ik geniet nu volop van bloemachtige sferen met hun rustgevende kracht mijn dromen tolereren ik denk aan jou vannacht zo vredig,zo zalig slaap zacht…!…