Alle inzendingen over sprookjes nachtmerrie Klein Duimpje

Hoogste tijd weer in sprookjes te geloven Die beloven: een wereld met prinsen en prinsessen Huízen als kastelen het wapentuig blijft in de kast Kleurrijke kledij die fraai staat en je past Terug.. in de sprookjes je kunt het geloven... Of.. niet.…

aan deelgenoot mens van de aarde eerdere contacten bleven steken op de arrogantie van de mens en eindigden in totale bestaansontkenning de mens heeft van het paradijs een onleefbare hel gemaakt onbekende leef genoten meegesleept in totale chaos en entropie naar de ondergang maar ook zij hebben nu geen oplossingen alleen hun sprookjes…

Ik droom een droom, gooi de nachtmerrie overboord wens voor iedereen, een vredige Kerst, wetend dat de nachtmerrie elke droom inhaalt!…

Tal van boeken verslonden, er ook vaak mezelf in hervonden Sprookjes, ben heden geen kind meer, verrijkende klassiekers. Sneeuwwitje en haar zeven dwergen; knap ook zo mooi Roodkapje en die boze wolf, verdoken boodschap in volle tooi.…

Gewassen verdienen onze bescherming. Planten moeten we volop water geven. En zonder gewasbeschermingsmiddelen, kunnen gewassen echt niet leven. Wie durft beschadigd fruit te eten, dat wormstekig in de winkel ligt? Ook mensen willen beschermd worden. Tegen eng en smerig ongedierte. Zonder beschermingsmiddelen, worden mensen onbeschermd ziek…

In een nachtmerrie onuitgekomen dromen gedekt zien worden.…

zacht breekt het ijs een vlam lekt uit de open haard speelt met kleuren in het glas wij zijn op reis in het verglijden van de kleine uren dansen sprookjes op de muren realiteit heeft gordijnen gesloten een dimensie van spoken licht op wij zijn vertrokken los van de tijd de winterslaap wordt ons benijd…

sla de kluit met een zweep als het nodig is en lik zijn wonden, spuug slijm op de striemen in zijn huid sprenkel zout water neem weg de diepe pijn met vriendelijke woorden die vertellen waarom en vul de leegte met zachte handen en loop veel op eigen benen van teugels bevrijd huiver, wees bang en laat het beest gillend in u los…

Een dor karkas ligt in het zand. De zon haalt fel uit. Gieren drijven snavels in bloed. Besmeurde halzen slikken het. Zij woelt onder dons, veert recht met koele slapen, even het roerloze gelaat van een pop. Zij vergrendelt het vertrek, spant ketens met dikke, stalen schakels. “Ik zit op rozen, milde handen zullen mij liefkozen, demonen…

Polderland, raaiend gras Dotterbloemend glooiende oever Ruisend riet Waterkant lonkt naar mij Mysterieus watergekringel Luchtbellen vermoeden leven in dit nat Schrijvertjes schaatsen gedogen Onder dit oppervlak echter Vergalt de bittervoorn Stekelt de baars en wordt Amoebevormig bloedgezogen.…

Aan de rand van de nacht bots ik tegen nooit sluitende ogen, het schreien van een kind maakt zich los uit mijn lijf. In de diepste schemer liggen kreten verborgen, verdrukt door het zwijgen van een grondloze tijd. Scherp spuwt de wind naar vreemde geuren, ruw beukt de dood rond een donkere zerk. Stemmen klinken dof onder dorre…

Het stond op de spiegel geschreven, vannacht nog maar vanmorgen was het er alweer af: “Van gekruid gehakt en tomaten maakt men geen appelmoes, maar het maakt geen fluit, het smaakt nergens naar” Dat heeft die heks gedaan, om mij met deze spreuk van jou te bevrijden, toen jij me achterna zat, met dat stanleymes Al die kastdeurtjes…

Een loomheid als een donzen deken omarmt me zacht en duwt me in de grond het wolkendek loert roerloos op een prooi kraaien en mussen gaan van schrik achteruitvliegen soms gonst een zwerm gedachteloze kevers de namiddagdruk voorbij 'k lik dorstig aan een boom, geen mens verlaat zijn blok het asfalt is een taaie brij lantarens rimpelen en…

ik stond bewegingsloos met boven me een donkere wolk wat toen de deur dichtdeed. ik werd weggedreven in een doodskleed en werd gillend wakker in een soort vacuüm ruimte waar nog geen blad of een vlieg binnenkwam, en deze keer stikte ik dus. soms kunt je nóg zo roepen schreeuwen en doen maar dan loopt het verkeerd af, dan kun…

Heb je een nachtmerrie serieus genomen, dan kun je over vrouwen dromen.…

Het zweet op mijn lippen, druppels parelend op mijn voorhoofd een natte nek, langzaam voel ik het water naar beneden druipen. Angstzweet, dan ineens klinkt er een oorverdovend lawaai, er wordt op de deur gebeukt, de woorden " brand brand" vliegen door de nacht! De grijze wolken slierten door de gang, gebonk verder in de straat, opstaan, opstaan…

Daar sta ik dan in een kleine ruimte, helemaal alleen, geen mens te vinden, geen paard ook, ach jee, waar moet ik heen. Alle knoppen ingedrukt, geen eentje die het doet, die lift heeft een eigen leven, en dat is in deze dus helemaal niet goed. Geen mens hoort me, geen mens ziet me geen mens mist me, geen mens...…

straatlantarens en een abnormale maan verlichten een donkere steeg, schilderen grillige schaduwen van oude eiken op oneindig lange muren. de kerkklok slaat twaalf uur vluchtig wandel ik verder, zonder om te zien, niet al te veel op mijn gemak door het geluid van een krakende tak. Stap ik wat vlugger opgejaagd door helse…

in het heetst van strijd kookte zijn water over en schoot hij... klaar wakker!…

Het kwade met een oog loenst over de akker waar de galgen staan; waar de wind stormend raast en het leven geen reden meer heeft voor een vruchtbaar bestaan. De dood zich kan gronden uit tandeloze monden. Kraaien de boodschappers zijn van de zwarte pest. Die Magere Heyn stuurt op zijn laatste ronde en de mens doet terugkeren tot aardse…

de droom vervloog toen ik de beelden zag in het vluchten van mijn handen mijn hart bevroor ik rilde angst, mijn woede knarste tanden je blote voeten dansten om de scherpte te vermijden voelden messen dieper snijden staal verkleurde rood je schaduw werd steeds lichter in traag bewegen stolde dood ik zag het wenken van je hand mijn…

voor bijna alles bang ligt zij in het zware gras er is geen tijd alleen maar duur de pijn van het bewegen bomen wringen zich uit de aarde een witte onweerskleur doorklieft de lucht haar schreeuw zo luid zo rauw zo bang in het zware gras waar de nachtduivel zich verborgen had…

elke nacht nog droom ik van jou de ultieme nachtmerrie…

ik las veel sprookjes in je ogen met handgebaar en lach vertelde je het warm beleven de kleine wereld die alleen aan kinderen is gegeven monsters die wij tegenkomen in nachtmerries en dromen horen daar niet bij toch schemeren zij in donkere randen als mist in tranen vloeit jij mijn schouder vindt en ik het kind in je…

Dat in een fractie van Harry's levenstijd, Hiroshima en Nagasaki in een nachtmerrie deed ontwaken; in het besef dat bij zoveel leed, na een oorlog die wereld verwoestend heet, een nachtmerrie nimmer voor een herhaling zijn opwachting mag maken.…

Hij staat voor me legt zijn handen open voor mij ik glimlach blij leg mijn handen in de zijne zijn we er ja, we zijn er waar ergens ergens zijn we altijd samen geloof jij in sprookjes sprookjes zijn oud ja....ergens altijd.…

Lijk warempel wel klein Duimpje dacht de vrouw terwijl ze bukte raapte, bukte, raapte, bukte totdat ze haar armen vol hangers had die de vrouwen voor haar uit het rieten hengselmandje zomaar gooiden op de straat deze schat hadden ze ontdekt op het hoekje bij de zaak.…

ze kromp ineen ze kromp en bleef krimpen tot ze nog kleiner dan klein duimpje….…

ik speel met vlaagjes wind en draai in lucht mijn hoosspiralen met warme lucht schrijf ik in zand mijn kleine droomverhalen het overzicht vlecht ik van schaduw en het licht van zonnestralen ik vlij de sprookjes op de laatste zuchten voor de wind gaat rusten en de avond ze komt halen lees ze als je kunt in het nazomerschemeren…

nachtmerrie dág merrie een blond veulen 'merry' in de wei 'marry-me'…