Alle inzendingen over gonst

het moederland in de steek gelaten,waar in bekoring het leven hermetisch dicht valt er heerst diepe rust de verfraaide kerkjes zijn onbewogen in de late ochtend op de terrassen gonst het goede leven heildronk in strakke voetstappen vreugdevol gelach in het land waar de poëzie aan zijn lot word overgelaten zijn veel dichters die zichzelf…

Mijn lichaam zoekt naar rust maar heeft het zwaar te verduren Het gonst en bonkt in mijn onrustig hoofd, mijn hersens malen overuren. Ik voel me schuldig, hoe kan ik nou in hemelsnaam gaan slapen zonder jou hier in mijn armen?…

luister mijn lief hoe mijn hart zingt als de roep van de koekoek hoe de opkomende avond zacht gonst als een bronzen gong die mild door mijn klepel wordt gestreeld in donkere spalten van het tweelicht dansen reeds vuurvliegjes, als een sterrenhemel, boven de stilte van mijn groeiend verlangen naar jouw warmte kom laat ons snel de loutering…

liefhebbers en oude mensen ik help hen de tijd door kijk mee en leer de teksten, Mama Capra: grote schoonheid is het leven van de droom van je zintuigen Ze wordt weggestuurd van de markt, met haar zelfgemaakte geitenkaasjes Thuis in haar paradijsje de vroegere bedding van de beek mijn dagdroom in het hoekje bij de ingang van de zaal gonst…

Nu is de heide blij getint Met paarse bloemenkleur Nu is de zoete heidewind Vol zoete honinggeur Nu gonst de aarde van 't gebrom Der bijen wijd en zijd Nu is de hoge lucht alom Een blauwe zaligheid Maar als de heide schoonste wordt Dan komt de winter aan Want bloemenschoon duurt maar kort En vreugd is gauw gedaan En 'k zou mijn leven…

struikelend over black labels op zoek naar schoon ondergoed om de ochtend te halen zie ik je foto liggen het getik van de hamer om de krab te kraken gonst nog in mijn hoofd in de verte hoor ik een taxi kou kruipt langs mijn benen in de deuropening sta ik met een laken omgeslagen als Ceasar in zijn laatste dagen ooit legde ik jouw twijfel…

Nu is de heide blij getint Met paarse bloemenkleur, Nu is de zoete heidewind Vol zoele honinggeur, Nu gonst de aarde van 't gebrom Der bijen wijd en zijd, Nu is de hoge lucht alom Eén blauwe zaligheid...…

De aardbol gonst van ons gewemel. Klankkoepel. Keutels. Soms, tijdens ene paring, zou ik alleen willen zijn met jou, je naam weten, je beminnen. En kijken, kijken... ------------------------------------------------ uit: 'Een leeuw is eigenlijk iemand', 2006.…

Dan Cupido wil met gonst mijn lust bedelven: Want vliedende voor haar, die om mij zucht, En volgende naarstig, die voor mij vlucht, Zo strompel ik rechtevoort over mij zelven.…

de hemel weent ik vang de tranen op in regenton waar ze samenvloeien tot kostbaar water helder en koel goed voor planten tuin en vijver de vissen dansen op hun staart de tuin gonst van activiteit talloze bijen snoepen van honingzoete nectar vogels zingen van geluk bloemen stralen in hun zomerkleed de mooiste kleuren lichten op…

Vrij en opgetogen weerklinkt het liedje van de karekiet in dit gebied dat gonst van tiervermogen. De korenrozen bloeien vurig rood en wij, we vlijen ons in ’t golvend gras en zonder gêne geven we ons bloot terwijl de zon zich richt op het gewas.…

op ongeschoren velden wuift het riet langs poldersloten en koeienogen levenslust gonst door gans het gebied dat groen ziet van haar tiervermogen papavers bloeien wild en vurig rood twee kontjes hoog is het golvend gras jij en ik vrijen de zevende hemel bloot woorden ruisen ongehoord door het gewas ik voel jouw adem op mijn verhitte lijf…

Je gonst gutsend de onvervalst voldragen stoot van Zeus.…

Tussen waken en dromen ligt de horizon, de motor gonst een mededeling om.…

op de rand van mist vernevelen de koppen maar de geluiden komen naderbij in vreemde talen gonst de strijd in paardenlijven mij voorbij de smaak van bloed en vettig tuig kreten rauw en ruig het schreeuwen en het doodsgereutel brengen mij de sleutel van de tijd ik zie ze gaan met rossen op de vijand af het godenvuur in ogen…

Kijk,… ik denk een nest bouwen, want het is bijna maart met zo’n grote tak, maar ja een kraai is niet zo fijnbesnaard Als maart is aangebroken en het zonnetje schijnt ondertussen gonst het in het bos van vogels die klussen Kijk !....vliegt hij naar een dennenboom ?.....…

iemand kwam vertellen Hoe hij of zij het eigenlijk zag en hoe mijn bron moest wellen Maar zelf es zeggen dit was mooi ik heb er van genoten Nee dat kan echt niet ouwe lul je zit maar wat te kloten Dus meestal is het schrijven als een hemel zonder lucht Er wordt wel es gelachen hoor maar meestal veel gezucht Pas als je er verleden bent dan gonst…

Hier gonst de ochtend het licht dat ogen vult waarin de slaap nog sluimert Overrijp ligt het fruit in de koperen schalen van de tijd De dag glanst nog onwennig op beslagen ruiten en in een oogwenk bonst het hart de nacht vaarwel Voorbij zijn ook de late uurtjes de ontkurkte flessen het eindige naspel De dagen raken versleten…

De wesp gonst rondom het wakende hoofd, geeft de bestuurder bange berusting, die dankzij sprekend verstand langzaam dooft. Vastbesloten handen zijn sterke leiding voor het voertuig, dat behouden reis belooft: mogelijke steek is een zegening.…

Overal het raam Alles schreeuwt en gonst door mijn gedachten Ik wordt zowat de nacht weer ingezogen Ik heb te veel gezet en lust niet eens de helft…

Toch gonst je naam onhoorbaar allerwegen: vrije mensenkinderen willen je niet kwijt. Wellicht is er nog geen standbeeld voor jou: Dus dit gedicht, opdat men je niet vergeten…

raar lachen hebben we je nooit zien doen slechts heel zorgelijk kijken de oorzaak was niet bekend toen maar zou later wel duidelijk blijken vervolgens opname, sirenes en paniek blauwe lampen verlichtten de nacht de toestand was dus heel kritiek dan het bericht wat je nooit verwacht alsof een mes je ziel kerft en dat ene woord door je hoofd gonst…

Norselijk-krommende schroeve die telkens, in duizelig buitlen, biedt viervoudig de wind neigend een nijdige nek: 'k zinge u; en 'k zinge u, o vlerken die spant als den schoft van een trek-os, maar die teder en licht zijt als de vlerk der kapel; motor, 'k zinge u en ronk in me-zelf als het dommelig ronken, ('lijk aan de deur van een bie- korf gonst…

Door de Liefde lijd ik vrese: Liefde zoekt uit vrees te wezen, Even als de Schipper doet, Als hem treft een tegenspoed, Van de woeste storm Winde, Tracht hij goede ree te vinden: Veile Haven, anker-strandt, Daar hij schadeloos belandt: Even gaat het mij in 't minne, Ik zoek uwe gonst te winnen.…

mijn muze ik dicht een beminning tot mijn schaamte en verlangen verlangen door dromen gedreven bedwelmend, de spanning gonst onze lichamen die bevend liefhebben druppels vormen op jouw huid parels, als dauw op blad fonkelend je ogen, ze schreeuwen passie vingertoppen glijden verkennen naakte huid maken kleiner wordende contouren…

Een loomheid als een donzen deken omarmt me zacht en duwt me in de grond het wolkendek loert roerloos op een prooi kraaien en mussen gaan van schrik achteruitvliegen soms gonst een zwerm gedachteloze kevers de namiddagdruk voorbij 'k lik dorstig aan een boom, geen mens verlaat zijn blok het asfalt is een taaie brij lantarens rimpelen en…

Wat mij raakt krijgt respons en soms gonst er verleden door mijn meevoerende aderen voel ik de moeders en voorvaderen in hun gevechten voor beter zich gevend voor de toekomst van het verdere leven.…

Het gonst van geruchten binnen het Kremlin, golven van pravda zo snel als de wind blazen als wolken aan 't lopend vuur - een pas nog ontdekte planetoïde, een novum genaamd 20.18.DV, Melkweg doorklievend gelijk een komeet die om de zon draait als asteroïde, een kruising dus tussen een ster en planeet - dat nieuws bracht tsaar Poetin c.s…

Hard gonst de nobel-koele wind. Op ’t nikkel Schittert een dubbelster, oranjerood Aan ’t einde van de laan, om me op te vangen, Staat, groot, de zon. Voort vlieg ’k, in vreemd verlangen naar iets — onzegbaar, tijdloos: liefde-en-dood.…

Nasaal gonst en basaal bonst het’ –trombose of geweten?- ‘Er zijn geen wachtenden voor u, die in uw zetel peinst had dit geraden, aan elk verlangen komt slechts een einde door vervulling ervan. Uw leven is nu waardig beleefd, proficiat, vaarwel.’ ‘Zonder ironie bolt mijn laatste act uit als spelden door planken spijlen, kwijt.…