Alle inzendingen over corona afscheid ziekte alzheimer

Een constant heden En Alzheimer die Hem stevig in Zijn greep heeft Dus is het voor Hem altijd vandaag, Is er geen morgen Of middag, alleen Vandaag. En is het Voortaan altijd Nu. Met soms een echo Nog uit een ver verleden…

Je lieve uitstraling. De glimlach. Het verbaasde. Het in gedachten zijn. Vrolijk worden van muziek. Je veranderingen. We kunnen samen kletsen. Ook al vergeet je soms waarover. Soms ben je stil. Je ogen kijken zoekende. Soms dwars door mij heen. Ik vind jou wel mam. Nu, maar ook straks. Als jij mij niet meer kunt vinden. Ik zoek jou wel…

Voltooi dan dit mysterie, meneer Alzheimer. Voltooi dan zinvol, wat u zinloos bent begonnen. Laat me dan weer verdwijnen, als het u belieft, in de schoot van mijn moeder, geborgen in liefde, zoals toen. Alleen zo wordt de dood, meneer Alzheimer, alleen zo wordt de dood, geen zinloos einde, maar een nieuw begin.…

Corona, Verdwijn dan van de wereld Voorgoed…

Ik staar maar leeg. Waar ik op uitzag is verwaterd. De verf waarmee het leven mij schminckte verbladderde tot het meer steeds minder werd.…

Daar ligt oma achter glas ik wou dat er geen Corona was we schrijven woorden op het glas door Corona sterkte lieve oma.…

ik lig te piekeren Omdat jij er niet bent In stil verdriet Omdat ik niet wil inzien Wat ik eigenlijk mis Jou dus Maar door een ziekte Die nog niet te genezen is Ben jij er niet meer In stil verdriet Neem ik afscheid van je Maar niet voor altijd Want ik weet zeker dat we elkaar weer zien Alleen dan niet op deze aarde Maar op een…

van het vergeten en verdwalen de ziekte van het zeepaard noemen…

Je ogen glijden door de kamer het is een dode blik jouw wereld zit van binnen geen ruimte voor wie dan ook je wereld is te klein het meisje van vroeger de vrouw van toen is verdwenen, verdwenen naar de wereld die alzheimer heet.…

Je hebt jezelf weggegomd zo was je er zo een schaduw van bestaan met het ondergaan van de zon neem je plaats op mijn papier ik geef je dan woorden die ik nooit van je zal horen.…

op het stille bospad neergezeten op een verweerd bankje zonder leuning denk ik aan het bankje in onze achtertuin van steigerhout en ongeverfd zelf getimmerd door mijn lief met een bont kussen door mij getooid melodieën die hij er speelde op zijn gitaar en bijzondere verhalen vertelde velen ben ik inmiddels vergeten sommigen vergeet ik…

die vervaging... alsof het er niet toe doet glijdt het voorbij, rent weg verbergt zich in de brij van niet meer weten meten stappen steeds dezelfde pas het gras is groen, maar wat nu als verborgen achter glas de wijdste blikken er nu ook niet meer toe doen?…

Als Alzheimer mij straks heeft ingelijfd, Dan hoop ik dat ook de muziek nog blijft.…

Ik loog mijn diagnoses bij elkaar en zei, al was het helemaal niet waar: ‘’t Is Alzheimer’, zonder goed op te letten. Ik heb er spijt van, dat mag u best weten, dus wilt u wat ik zei maar snel vergeten?…

In voor en tegenspoed bij gezondheid en ziekte ik hou van jou ik blijf bij jou wij blijven samen kerkelijk amen ik wil een kind van jou blijf jij mij eeuwig trouw wij samen, ons gezinnetje ruimte voor eigen willetje de corona-crisis proef op de som in prilste begin vallen beloftes om er wordt gescholden en bij vlagen wordt…

Het is corona voor corona na Ik wil dat woord het liefste niet meer horen Het doet me pijn aan allebei mijn oren Het achtervolgt me waar ik ga of sta Ik heb mijn oordoppen maar ingedaan Wablief...helaas ik kan u niet verstaan…

Corona - je krijgt het er benauwd van…

lief dans je om me heen ben jij het witte licht misschien dat ik vannacht heb gezien we hebben geen woord gesproken geloof geen spoken maar ben weg en gek op jou de anderhalve meter look doet mij geen goed ik wil je raken warme compassie maken in samen zijn door weerbarst kiemt opstandigheid ik raak controle kwijt weet…

nog baadt het fileermes in de antiseptica klaar voor subtiel gebruik maar die grote wanden met gereedschap zijn al vele jaren uit de strijd gaat nu viraal waarbij het blote oog als laatste lens nog leven kent specialisten zijn de gamers uit dit spel van aanval en verdediging met een triggend plot er is geen modus updates razen…

we hebben paardenbloemen gepluisd nooit wetend waar ooit die eindeloos lange adem huist gezucht om zorgen die ons sterker raken dan we toen dachten dat onze schouders konden dragen we hebben geluk gehad want na een uitademing kwam eigenlijk vanzelf onze lucht weer terug corona speelt een gemener spel hoe wij ook ademen…

de afstand maakt ons steeds hoekiger in bewegen een kus of aai terloops gegeven in een gedachteloos lief moment presenteert de breekbaarheid van leven waarin alleen discipline telt consequent zijn als basis om voort te bestaan laat de kleuren van liefde al snel vergaan impulsiviteit die altijd leidt tot eindeloos intieme…

we hebben de bellen getest waarin we zaten afgesloten van wereld en de rest de unicub bleek niet stuk te krijgen door jaloerse grijpers en geweld nano wetenschap heeft ons eenzijdig doorlaatbaar materiaal verschaft om beveiligd te leven we kunnen de omgeving in en terug de unicub sluit al het andere rigoureus buiten soms…

zij hebben hoofd en handen gescheiden meten temperatuur om koorts te bestrijden een subtiel gegeven dat verschil maakt tussen dood en leven waar de gevolgen van besmetting zwaar wegen zij zijn veranderd minder open en de spirit is verdwenen wel is er in de lach een nieuwe diepte verschenen de motoriek kent niet meer de geestdriftige…

Mark Rutte sprak bijkans van man tot man: “Je moet bij elke goal je bek maar houden”, Ik denk nu aan het oude en vertrouwde, Omdat Jan met de Pet dat heus wel kan. Men weerde zich bij elke goal geducht, Het volk smeet dan de petten in de lucht.…

Wat heb ik van Wim Meyles weer genoten, Dat staaltje van ultieme erotiek. Nu maak ik hoe het hier toegaat publiek: Mijn lief zal zich nooit helemaal ontbloten. Voor mij kiest zij het beste uit veel kwaden, Zwaar ‘mondgekapt’ valt er genoeg te raden.…

We houden erg van reinheid, rust en orde, We plannen hier derhalve heel wat af. Bedenk, wanneer u plant ‘tot aan het graf’ Dat plannen zijn om bijgesteld te worden. Wat ook bekend is buiten onze grens: “Life is what happens when you’re making plans.”…

Zachtjes een kneepje. Door de witte handschoen heen, troostende warmte.…

Inbinden moeten we en niks gedogen: Gesloten wordt het kroegje op de hoek, Het liefst komt er nooit één meer op bezoek, Maar mooi dat we nog ademhalen mogen. Ik heb - denk ik - dit Kabinet wel door: Die hebben echt het beste met ons voor.…

ooit zal ik je helemaal vergeten na een onbewust bevel om stilte het dichtslibben van geheugen en dan niets meer kunnen weten dus laat me nu genieten van je zweefvlucht in mijn hoofd je naam je woorden warm herhalen ik wil vonkjes voelen als de herinnering is gedoofd…

Daar komt de bus, ik pak m`n kaart en ga weer naar hem toe. Ik zie hem zitten voor het raam, hij "leest" maar weet niet hoe... Dit is de man die jaren t`rug mijn steun en sterkte was, met wie ik trouwde, kind`ren kreeg, nu morst `ie op z`n das... Hij kijkt me aan maar ziet me niet, ik pak zijn oude hand en streel hem maar hij kijkt verbaasd…