Alle inzendingen over Reizen Avondlucht

Ligt aan de tint des gronds verscheiden verve, Hangt aan het licht der zon verscheiden aard Der mensen? Dán, o laat mij, laat mij zwerven, O laat mij dolen, dolen Oost-, West-waart. Hoe zoude ik in dit eenzaam kluisken derven. Kennis dier allen, die in weelde-gaard' Of woestenij van stad of zand-zee erven Des levens vonk, uw gave, o Moeder…

Omdat ik aldoor zou denken dat het de laatste kan zijn, maak ik geen grote reizen meer. Ik doezel dicht bij huis wat rond, te voet of op de fiets. Naar de boswachter en terug. Meer niet. Misschien betrap ik de waarheid nog, die immers niet ver verborgen ligt, alhoewel oneindig diep.…

Landen bereizen met je lichaam de halve wereldbol rond zonder ooit te vinden waar je geestelijk naar zocht. Dan maar de andere helft rond? Herinneringen aan wat nooit heeft bestaan: opgravingen in archeologische leegten. Jij steunt er mijn heelal.…

de eerste reizen met een driewieler gemaakt zijn van lange duur…

Taalkundig maak je altijd wel eens brokken. Ik irriteer me als men 'zich beseft' - Een taalfout die mij wederkerend treft, Bewust ben ik van al die struikelblokken. Wat vaak gebeurd is indentificeren, Dat moet natuurlijk zijn legimiteren.…

, vertelt me dat Rembrandt zijn gouden kleuren ontleende aan die zuivere Hollandsche avondlucht, dat hij genoot van het spel van licht en wolken, en dan de heftige kleuren hartstochtelijk mengde, met zijn eigen warme gevoel voor menselijk drama…

Door mist omkranst novemberlicht en roestige bomen naakt in avondlucht en, o hoe ik wou dat het nog even kon, een beetje,al was het een scherf, een beetje zon zoals toen, die dagen, die uren van zomer... Maar dat is nu het privilege van de dromer.…

Hij was er zelf niet langer voor beducht Het einde kwam voor Friso Wiegersma Hij laat ons dichtbeschreven vliegers na Soms triest, soms jolig, in de avondlucht Bij slager Van der Ven kun je niets kopen Zij zijn wegens familieleed niet open…

Het licht is weer verdwenen in de vroege avondlucht. De wolken dekken toe, verbergen wat schijnsel gaf en vreugde. Maar weet dat elders zon is en hoop en vertrouwen. Verlies de moed niet, het duister zal niet winnen.…

gedroomde reis het gewicht van de taal verdween toen ik net als de zwaluwen in het wolkendek oploste een laatste blik op aarde liet me de zeeën zien op de bodem van een verlaten bootje schitterde een schelp in de zon…

Het is voor Nederland volstrekt uniek: Een amateurtheatergroep uit Drenthe Brengt elk jaar weer - met veel natuurtalenten - Een stuk van Shakespeare voor een ruim publiek En nergens zie ook ik zo’n schouwspel liever Dan in de zwoele avondlucht van Diever…

ik hoorde je komen kousenvoeten zacht je lach herkende wat ik buiten zag bomen zwartgevlekt tegen de avondlucht spreeuwen zwermend voor een uitrustplek nog zwiert onrust tegen het oranje rood pas als het donker wordt ritselen zij verder ongestoord…

de roze avondlucht bracht duizend ganzen in hun vlucht naar water rond de ingevroren maan glansde sneeuwvloed als de bode van een maagdelijke nacht ik heb op je gewacht toen alles donker leek maar vond je niet, je kwam pas later toen het water verder keek dan nu…

Een lichte bries vervoert een speelse oranje gloed over een onstuimige zee Schelpen rinkelen bij windgetij over het strand met de golven mee Een zwoele zomernacht drijft op de klanken der schone avondlucht Terwijl een schaduw snel verdwijnt en in de schemer vlucht…

de rosse avondlucht verraadt een eerste koude nacht – een boer die langs zijn dieren gaat terwijl de winter wacht. de deuren dicht, ontsteek het licht, het houtvuur trekt al aan de dag voorbij kom jij bij mij laat ik je nooit meer gaan.…

grauwe avondlucht zwanger van regen donkere dennen kraaien krassen de dag nog tot weemoed vlokken roet die de grijze avond proberen te rekken met hun ontheemd geroep enkele vinden een plek de rest zal wel blijven vliegen in de zwarte nacht…

De eerste sneeuwvlok Valt op het asfalt Van de straat Terwijl de kerkklok Slaat, kleurt De wereld wit Een kievit hipt En een vlucht Ganzen vliegt Over het kale Akkerland In de koude Avondlucht Richt de maan Zich op De arrestant Het stond In de ochtendkrant Naast Het weerbericht…

nog eenmaal buigen in de beklijvende avondlucht de wind verspreid haar kille gedachten achtergelaten langs de vloedlijn komt het verlangen in golven slaat eenzaamheid harder dan de angst het verleden wringt zich in bochten haar gezicht in een doodlopende straat en niemand die zit te wachten……

reizen naar het nulpunt daar is de aarde plat vertrek kent zijn prijs het heeft twee gezichten de angst om te binden en banden te verbreken wie te diep wortelt kan nooit meer weg reizen naar het nulpunt weten waar het midden is…

De lente is in mijn tuin losgebarsten Tegen de avondlucht luisteren vanaf vandaag de merel de lijster en wie al die andere gevederde vrienden ook maar mogen wezen dit wonderbaarlijk mooie feest op met hun onovertroffen klanken hun met avances doordrenkt geluid Mijn boek blijft ongelezen Als een nachtkaars luister ik al die uitgevoerde…

rustig met het enkeltje door samen op weg naar het eeuwig geluk reizen we samen op het juiste spoor We hebben geen retourtje meer nodig een enkele reis is voor ons genoeg we reizen samen met de trein des levens waar jij me door de moeilijke tijden droeg.…

De meeste reizen werden gemaakt in het kader van internationale samenwerking. De duurste reizen stonden in het teken van teambuilding tussen politietop en burgemeesters.…

reizen van binnen naar buiten haar hartstochtelijke huilen klinkt je als muziek in de kleine oren als zij je in haar armen neemt…

Herinneren voelt als reizen. Reizen naar ons verleden. Herinneren voelt als afdalen. Afdalen in onze ziel. Herinneren voelt als loslaten. Loslaten van wat gebeurd is. Reizigers zijn getuigen. Getuigen van leeftijden. Salvador Dali wil ons bevrijden. Door uiteenvallen van herinnering.…

eindelijk mijn eigen weg te gaan vlieg door de mooiste avondluchten, 't is niet te laat, een belofte tegemoet ik mag mezelf zijn…

De eerste sneeuwvlok Valt op straat Terwijl de kerkklok Slaat Kleurt de wereld wit Voortaan Zit de oude man Niet langer voor het vensterraam En een vlucht Ganzen vliegt Over het kale akkerland In de koude avondlucht Richt het maanlicht Zich op de arrestant Het stond in de ochtendkrant Naast het weerbericht…

Neutrino’s reizen sneller dan het licht! MC² is nu niet langer E. We reizen naar ‘t verleden, het idee! Ik kreeg net uit de toekomst dit bericht: “Jouw snelsonnet Marcèl, is zeer gedegen En niemand gaf jou lager dan een negen”.…

rijden en reizen over vereffenbaar veld rijzen en dalen…

Ik wil graag reizen, maar bijna niemand kan mee -- om het te delen.…

Stille avondlucht, lege woorden Het leven heeft zo zijn eigen Ritme met vaak valse akkoorden... Men breekt de stilte door wat vertier. Een kilte, een leemte omrand soms Door champagne en veel bier. Drank vloeit rijkelijk tussen zinnen Die ongezegd zijn gebleven en een Hunkering, een diep verlangen blijft In het leven.…