Alle inzendingen over Denkend aan jou

onze hoofden harten en levens waarin jij altijd aanwezig bent omarmen jou warm elke dag met een liefhebbende lach liever zouden wij de tijd herscheppen door jouw ster aan het firmament terug naar hier te verhuizen zodat wij thuis zijn bij elkaar…

ik zit en wacht op de woorden die niet altijd vanzelf komen jouw herinnering blijft echter als een waterval  mij verkwikken de jaren draaien door en door vergeten wil en wordt jij niet dankzij de woorden die jij reikt door ons jouw hemel te openen…

Ik zie ze achter hun houten toonbank staan, de vriendelijke winkeliers van vroeger. Ik zie mijn moeder in de Rijnlaan, lopend met haar trouwe, ouwe fiets, kwaliteitsbewust uit winkelen gaan. Van Albert hadden we nog nooit gehoord, want Piet de Gruyter was voor ons het einde. We genoten altijd van die zalige geur, van zijn versgemalen koffiebonen…

, ogen gesloten de wind uit het zuiden laat zich beluisteren Hoor het zingen van rivieren, die uitstromen in zee, zoet en zout met zich laten mengen zie zeemeerminnen boven golven springen Oor vloei Selfs dissonansie is gefokus op musiek leer om die regte toon te hoor, soos dit moet perfek wees met krake Jy het die bamboesfluit op jou…

Denkend en schrijvend in taal zet ik klanken in betekenis zend ik mijn boodschap uit naar jou mijn lezer en mijn luisteraar voor wie het allemaal een hoorbaar teken van leven is ik speld jou nooit iets op je mouw zoekend naar het eeuwige waar ik heb mijn best ervoor gedaan om jou met mijn gedachten mee te laten voelen denk jij…

Wie een ander mens heeft overwonnen, is een winnaar. Wie met hart en ziel gestreden heeft, en moedig heeft verloren, is een kampioen.…

(een elfje) elfje een woord te veel en ze wordt plotseling een twaalfje…

hebben ervaren -- wie niet luistert naar in genen geschreven berichten uit het verleden verongelukt en ligt in de bermen der evolutie begraven Zoals het leven opgekrikt door ‘t zonlicht zich moeizaam uit de natte aarde wrikte overstijgt de nieuwe mens z’n oude aard -- op weg naar beschaving dwars door ‘t land der barbaren rebelleert de denkende…

Politici regeren onze wereld. De instincten van grote apen, regeren ons bestaan. Mensen, leid dichters naar de macht. Zij beseffen dat ook zij apen zijn, maar weten aan dat feit voorbij te gaan. Dichters zijn dienaren van de vrede. Dichters vertalen angst in heldenmoed. Dichters zijn ware populisten. Zij verlichten uw alledaagse zorgen.…

weet dat je me zult wijzen op de goeie weg en ik jou op de goeie toekomst....…

weten jullie nog al die keren dat ik jullie overeind hielp als jullie gevallen waren en handen of knieën schaafden herinneren jullie je nog dat ik degene was die jullie neusjes afveegde ook als zij lopen bleven weten jullie nog dat ik er was om jullie vast te houden als slechte of verdrietige dromen jullie ‘s nachts wakker maakten…

denkend aan de dagen die wij doorbrachten met respect voor elkaar geschapen dacht ik dat nou echt? huilend om de dagen dat jij schreeuwde tegen mij terwijl ik echt probeerde om te doen wat jij mij zei. denkend en huilend ik denk meer dan ik huil mis ik de weinige nachten die draaiden om jou en mij.…

Ineens gekomen en zo plots gegaan Zo dichtbij maar nu weer ver vandaan Ach ik dacht, wat maakt het mij ook uit Want zonder jou kom ik ook wel vooruit Maar nu jij niet meer bij mij bent Zie ik het leven dat mij voorbij rent En ik wil niet denken maar ik denk aan jou Denkend dat jij denkt ik hou van jou.…

Ik wil dat je hier bij me bent Met je lichaam tegen het mijne aan Ik wil je handen stevig vasthouden Om ze nooit meer te laten gaan Ik wil je zoete lippen proeven Op een manier die niet zou mogen Ik wil verdrinken in de glans Vocht van je schitterende ogen Ik wil je benen kunnen strelen En je mijn liefde laten voelen Ik gaf je 't vocht…

Ik staar naar de wolken en geniet intens. Problemen zie ik in de verte verdwijnen. Ik hoor het zachte suizen van de wind. Wind, op weg van hier naar nergens. De zon breekt af en toe door. De eerste bladeren vallen. Het gaat zo regenen. Ik ruik de herfst al. De winter komt. Zo ging het en zo gaat het. Zo zal het altijd gaan. We leven nog…

Ik noemde de natuur verbintenis Het heeft zo zijn eigen wetten En rode draden Het kent geen vertakkingen nog Welke rode draden hebben mensen Ik volg de draad achterna Als ik in de knoop uitkom Ontdek zijn oorspronkelijke oorsprong Deze aarde balanceert op een koortje Gelukkig heeft het zijn draai gevonden Tenminste alles om ons heen is…

Denkend aan de vijand als een mens En de vijand ook zo aan mij Dat is mijn wens Sterren en medailles onder een schuine baret Hij heeft vrienden verloren vandaag blijft hij in bed Stoere mannen klein en broos Herdenken hun wonden verdrietig en boos Wie wil er nog horen van hoe jong ze waren Hun jeugd verloren, de grote gevaren Schaduwen…

Toen zijn pijnen niet meer werden bedwongen, heeft hij de dood vertrouwd, en naar zijn gunst gedongen, en in zijn laatste dagen, als op een vriend gebouwd.…

Hier sta ik dan, hier sta ik aan je graf, Denkend aan vroeger, aan wat ooit was, Denkend aan om al wie ik vroeger gaf. Ik mijmer over lang vervlogen dagen, En over jou, hier begraven in het gras. Ik mijmer over nooit gestelde vragen. Hier sta ik dan, en voel een koude wind, En weet dat ik nooit een antwoord vind.…

Persiflage : op Marsman ( Denkend aan Holland )…

Wanneer we veel verwachten, van mensen of van plannen, valt heel veel tegen. Deuren vallen in het slot. Hakken zinken in het zand. Ramen worden ruw gesloten. Wanneer we weinig verwachten, worden we zelden teleurgesteld. Een frisse storm steekt op. Hersenpannen worden geopend. Spinsels waaien uit onze kop.…

Hier, waar oude boeken wachten, op toekomstig leven. Boeken, waaruit dode schrijvers, spontaan weer op gaan staan. Temidden van boeken luister ik, naar Wolfgang Amadeus Mozart, die nooit is doodgegaan. Temidden van vervlogen eeuwen, verlangen boeken naar mensen. Nu, in deze mooie Boekerij, waar oude tijden wachten, op de toekomst.…

Dagen gaan traag voorbij Uren, minuten, seconden Traag tikkend in een monotoon ritme, zonder jou.... Mijn hart verkilt De handen koud Alle inspiratie kwijt, verdwenen met jou.... Een zoete droom van warm verlangen Denkend aan jouw geur, jouw naam op mijn lippen Zonder jou, in gedachten altijd samen!…

ik neem je mee al denkend vanaf nu sta je in mijn landschap achterlatend, waardoor dit pad, deze bomen hun vallend blad alle ogen en vingers niet langer onwetend zijn maar wijzen naar jou zonder weefsel in uitgestrekte afwezigheid…

Met mijn ogen volg ik jou waar je heenloopt en weer stopt denkend, jee wat moet ie nou tel de uren van de klok is het wat ik zeggen wou niet belangrijk of interessant genoeg,is wat ik je vragen zou steeds te laat en nooit te vroeg met mijn ogen volg ik jou tot je stopt en zegt, hier ben ik nou.…

Even denk ik aan jou Even vlug even gauw Dromend op mijn zij jou in mijn gedachten Denkend aan de toekomst en wat te verwachten Glimlachend, denkend aan daarnet Aan die paar gestolen uren in bed Alsof het nooit anders is geweest Zachtjes knuffelen, onbeschaamd, onbevreesd Je hoofd op mijn borst luisterend naar het ritme van mijn hart…

maar een fijn, mooi, land: jóúw land, het dénkende Holland!…

Wanneer we hoop vaarwel zeggen. Wanneer we troost laten gaan. Wanneer we leren zwijgen. Wanneer we voor de afgrond staan. Wanneer weerstand wordt gebroken. Wanneer opstandigheid vergaat. Pas dan, keert troost troostend terug, en heeft angst geen reden van bestaan.…

tranen nooit getoond nooit gehuild nooit laten merken zeker niet aan jou altijd sterk altijd onbereikbaar te diep te bitter geen controle niet gekwetst niet weer denkend aan wat wij ooit... wij samen voor altijd gemist één kans, nu voorbij elke dag voor jou onzichtbare tranen…

Als zonnestralen, duizenden sterren, sterren in de nacht, denkend aam iemand, wie had dat gedacht. Duizenden engelen, lichtjes als sterrenpracht die jou beschermen dag en nacht.…