biografie: Ingrid E. Noppen
In 1951 kwam Ingrid Eleonora Noppen in haar ouderlijk huis op de Oostzeedijk in Rotterdam ter wereld. De opbouw van haar geboortestad bood haar één grote, magische speeltuin en een voortdurende ontdekkingstocht. Als kind was zij reeds geobsedeerd door taal en die roep van haar ziel schijnt zij voortdurend te moeten beantwoorden met de schepping van met name poëzie.
Na de reeds eerder uitgegeven gedichtenbundels ‘Vlinders van brokaat’, ‘Cantates van de wind’, ‘Wat wil je dat ik je vertel?’, ‘En nu het stil geworden is’ en ‘Voorbij het zicht’ is 'En niemand weet' alweer de 6e gedichtenbundel van Ingrid.
In 2022 werd tevens haar eerste boek 'Het dolende wezen' uitgegeven.
Inzendingen van deze schrijver
42 resultaten.NU ER DIE STILTE HANGT
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 12 Wiens kind ben ik geweest
wat heb ik ooit geweten
dan enkel maar het heden
van wie mij borgen in hun schoot?
onzichtbaar voor elk oog
altijd onuitgepakt gebleven
hun koffers in die donkere hoek
met niet te openen sloten
soms snerpten heel opeens wat kreten
als ijzel door de...
JE ZAL NIET STERVEN
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 42 (voor Alexei Navalny)
Wie staat op na jou
met dezelfde moed van onverschrokken leeuwen
onuitwisbaar de glimlach om je mond
en ogen die keken dwars doorheen verdorven zielen?
wie heeft jou zo gevreesd dat zelfs je dode lichaam
hem nog meer angst aanjaagt dan zijn eigen schaduw
waarin hij...
Stenen harten
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 80 Het moeten stenen harten zijn
en ogen zonder licht
niet meer in staat tot enig voelen
door de zucht naar vernietiging totaal verblind
geen dialoog meer mogelijk
hun taal spreekt slechts met tongen van haat
mens tegen mens, volk tegen volk
eens vruchtbare akkers met bloed bezaaid
talrijk...
MOTORGERONK
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 61 Nog hoor ik het
dat geronk van die motor
toen je plaatsnam op dat
bruine zadel en zei dat je gauw
weer terugkwam om te blijven
ik wist dat het niet zo was
dat een belofte werd gemaakt om
meer dan duizendmaal te breken
en dat bleek ook zo te zijn
nooit beter heb ik je gekend
dan in...
IK HEET ...
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 70 Als in een luchtbel gevangen
hermetisch afgesloten
daarbuiten
stemmen en geluiden
ze horen je niet
volumeloos
jouw uitgestoten klanken
binnen geluiddichte wanden
malen ze rond
de witte jassen in de ruimte
de veel te strakke blikken
drie-, viermaal prikken
in vaten veel te...
DENKEN AAN JOU
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 50 hoe je destijds mij plotseling van
mijn werk kwam ophalen met je
Mercedes in een gentleman’s pak
mij als verrassing meenam naar
een Hongaars restaurant alwaar je
de violist eindeloos sonates voor mij liet
spelen eer je hem zijn welverdiende tip gaf
hoe wij op de Scheveningse...
AL WAT WAS
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 76 Dat met een knip van vingers
alles zomaar voorbij is gegaan
niets meer over is te doen en
met de wind is meegereisd
al wat eens was
in alle richtingen uitwaaiend
je kwijnende roep naar
wie er niet meer zijn
alleen hun namen nog
sjokkend over de wegen
die je eens met ze liep
waar je...
LIZA
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 63 Violetgekleurd waren de bloemen
net als het jurkje waarin je danste
jouw onschuld schilderde heel de wereld
tot een sprankelende aquarel
wat wist je van barbaren
die alles monsterlijk maken en
nooit een hart zullen bezitten
zo zuiver als dat was van jou?
in luttele seconden
jouw...
13 JUNI
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 55 Dat ik vandaag feest moet vieren
maar dat die lege stoel daar staat
waar niemand op mag zitten
omdat ik wacht op jou
ik kan het niet, nog altijd niet
blij zijn om elk jaar erbij
het voelt gestolen, niet van mij
het is dat schuldig blijven voelen
ik weet het, onterecht
maar toch...
ZINLOOSHEID
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 67 Het zijn de zonen
de vaders en de dochters
die op te koude aarde sneuvelen
voorgoed hun ogen sluiten
is op hun lippen een
laatste roep om hun moeder
in hun doodsstrijd de hunkering
naar haar zo warme schoot?
welke naam past de agressor
die in zijn hebzucht het doodvonnis tekende...
Despoot
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 70 Schiet maar, vernietig maar
laat de bommen maar vallen
op huizen die niet van jou zijn
op al die akkers die ooit omgeploegd en
bewerkt zijn met liefdevolle handen
maar nooit zul jij de liefde leren kennen
en de koestering van warmte
steen ben je, beton, grijsgrauw graniet
een gevangene...
IN WIENS NAAM?
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 83 Weer kwamen ze
in zwarte gewaden met
lange, stoffige baarden
en duivelse ogen
geen zwaard werd geheven
om ze tegen te houden
er was slechts een leger
van lafhartige hazen
dat met het stof tussen zijn benen
een schuilplaats zocht
en de vrouwen en kinderen
stonden in de achterste...
HOE KLEIN IS DE MENS NU
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 117 Het water komt
gulzig, uitgehongerd
huizen, land, levende wezens
alles verorberend
ineengeslagen vechtende handen
wanhopig barricades opwerpend
hoe klein is de mens nu
het verhaal van een oude
geschiedenis schrijft verwoed
een volgend hoofdstuk
opnieuw laat de natuur zich
de les...
SNEEUWWITTE VOGEL
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 70 Hoe hij vloog
met krachtige vleugels
over wilde zeeën en door
ondoordringbare wouden
voor de allerzwakste wezens
de sneeuwwitte vogel
voor niets terugdeinzend
voor niemand wijkend
maar altijd ijzersterk
op weg naar zijn doel
hoe kon hij weten
van de zwarte kraaien
die hem op de rug...
DE DAHLIA'S
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 141 Het klopt toch
dat ze zich hier overdadig ontvouwden
onder jouw zorgzame handen
vanaf hun eerste knop jij
hun rijping volgde met
waren het liefdevolle ogen?
en ik menigmaal
op dat pad aan de zijkant ...
nog voor mijn lippen
woorden konden vormen
'niet hier spelen' riep jij alleen...
IK HEET …
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 102 Als in een luchtbel gevangen
hermetisch afgesloten
daarbuiten
stemmen en geluiden
ze horen je niet
volumeloos
jouw uitgestoten klanken
binnen geluiddichte wanden
malen ze rond
de witte jassen in de ruimte
de veel te strakke blikken
drie-, viermaal prikken
in vaten veel te...
ZOEKTOCHT
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 158 Ik heb je gezocht
in de supermarkt
bij de bakker
in de ruggen van mensen
mijn roep tevergeefs
nu in stilte gedompeld
ronddolend in een
verstard geraakt lijf
in fluisteringen
je naam gespeld
alsmaar en alsmaar
tot ketting geweven
ik heb je gezocht
in het parkje om de hoek
bij de...
In het nu
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 94 Op de klanken van een eeuwenoude sonate
je laten terugvoeren doorheen de tijd
vanaf je ontstaan naar het nu
als de golven van een zee in rust
meedeinend je adem
berustend in al wat het ondergaat
op welk kruispunt
nam je ooit de verkeerde afslag
onwetend van dat doolhof van...
Ik ben ik
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 44 Moet ik spreken met jouw stem
horen met jouw oren
ben ik die wie jij bent?
nééé
jij bent jouw eigen mooie ik
en ik, ik ben mijn ik
met mijn eigen rikketik
mijn ogen en mijn brein
wie kan ik anders zijn?
ben jij die wie ik ben?
nééé
ik ben mijn eigen lieve ik
en jij, jij bent...
Kind van de zon
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 75 Dat jij een kind van de zon was
de vroege seizoenen van je bestaan
daar hadden gebloeid waar vandaan
jij noodgedwongen moest gaan
met niets in je koffers
daarover wilde je liever niet praten
toch heb je me eens verteld
hoe je op het executieterrein
van de gele soldaten de laatste...
Voltooide tijd
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 49 Het gordijn van nevel opentrekken
de herinneringen ontsluiten
durven omhelzen wat eens was
achter elke traan een voltooide tijd
niets keert weer
alles is eindig
met trillende handen
de foto’s bekijken van
het lijkt een veel te ver verleden
leren dealen met het heden
waarin het...
Hoe lang nog?
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 110 Niet een omhelzing
geen kus, geen hand
zelfs geen anderhalve meter afstand
maar jij achter gesloten ramen
en binnen de betonnen muren
dondert het tikken van de uren
voelt alleen zijn meer dan verlaten
is er dat murmelen in het niets
zoveel voelbaarder dan gisteren
koud, kouder jouw...
Nu er die stilte hangt
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 85 Wiens kind ben ik geweest
wat heb ik ooit geweten
dan enkel maar het heden
van wie mij borgen in hun schoot
onzichtbaar voor elk oog
altijd onuitgepakt gebleven
hun koffers in die donkere hoek
met niet te openen sloten
soms snerpten heel opeens wat kreten
als ijzel door de...
Mijn betere ik
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 80 We voeren dezelfde strijd
jij en ik
we houden elkaar vast
ik jou en jij mij
en we beseffen allebei
wat niemand weten kan
ik zoek mijn betere ik
omdat jij zegt dat
dat het beste is
de woede die ik voelen kan
jij vindt dat niet oké
jouw pijn is meer dan
ik kan dragen
als niet zo...
Verborgen kamers
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 44 Het was pas later
dat ik jouw zwijgen leerde vertalen
een toegangsdeur wist te ontdekken
naar de verborgen kamers
waar ik soms voor een te kort moment
even mocht vertoeven om
antwoord te zoeken op mijn vragen
maar er bleven zoveel dagen
waarop de verhalen van toen
niet verteld mochten...
De nachten
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 101 Het zijn de nachten
die als loodzware dekens neervallen
terwijl de tijd knaagt aan
een wirwar van gedachten
nog eer je naam geroepen kan worden
scheuren de letters uiteen
stuiteren losgeraakt van elkaar
op het plaveisel van de uren
waarin blijven geloven
als er niets meer is dan het...
SHAME ON US
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 95 Hoe neem je straks uit ze weg
waar ze zij aan zij met ons vochten
dat mes in hun rug
het ultieme verraad?
als een gezwel door de geschiedenis
zal het verworden en
blijven roepen om wraak
kinderen en kleinkinderen
zij zullen opgroeien met de
erfenis van ontelbare doden
tegen...
Draken
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 34 Het is gewoon weer dat fragment
van in pyjama zitten
schoongeschrobt door mama
tandjes net gepoetst
Paulus de boskabouter luisteren
voor Eucalypta huiveren
en hupsakee dan gauw naar bed
zie je de draken op de muren
vuurspuwend en schuimbekkend
happend naar je kinderhoofd dat...
November huilt
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 255 Nu er alleen nog stilte is
als ook dit uitgeholde hart dat
veel te lang die onmacht voelde
geteisterd
slechts ingeslikte tranen dronk
cirkelen gedachten rond
in altijd weer
het laatste beeld aan jou
terwijl herinneringen kleven aan
willen terugdraaien van de tijd
het was een...
Niet over praten
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 176 In al jouw heersende stiltes
toch heb ik je gekend
geweten wie je was
de moeder, de vrouw
het bevochten verleden
altijd weer suste het heden
met één vinger op gesloten lippen
ssst
waar ik speurde tussen de regels
van ongelezen bladzijden
op afstand bleef je in mijn zoektocht
maar...
Meer van deze schrijver...