681 resultaten.
vernomen
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 27 of ik het heb vernomen?
neen mijn voelen draagt
geen vingers zonder
tastbaarheden, m’n
waarneembaar vermogen
is me te eigen om het ergens
tot rede te brengen
het blijft in een staat van
een non-oordelend proces
dewelke ik omarm met een
zekerheid die ik soms
plots even bijster ben
vogels wieken vleugels
met slagschaduwen
die telkens…
zwemmen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 75 laat me zwemmen in mijn taal
want daar ligt mijn deemoed
uitgerekt als een elastisch
verhaal zonder een iets
van dynamiek of een clausule
van iets wat altijd tot niets zal leiden
mijn taal, mijn eigengereide
persoonlijkheid heeft het
zich als een autodidact
eigen gemaakt en met
metselen en voegen
tot een stenen obelisk
gebalsemd om de…
vroegte
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 108 wij denken ons vrij, als
we dwalen door weer een
een uitnodiging te aanvaarden
om deze dag te boetseren
naar het model dat tot de avond leidt
met wat was in de handen
voelt de kilheid van de zwaartekracht
iets zachter aan, er is strijd in deze
achtergebleven tijd waar wonderen
weigeren zich te vertonen
langzaam trekt ontboezeming
een…
Flashback - ptss
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 84 zomaar een stem, geur of kleur, een
klank van muziek of de gedachte dat
regen de herfst doet neerdalen, dat
de wind zich telkens tot mij wendt
als een goede vriend, of beter zoals
mezelf ben jij de gangmaker op een
feest waar ik helemaal niet wil zijn, de wijn
smaakt naar azijn en het bier raakt
de snaren van het non-welzijn
inherent aan…
nog even - zoals ik ben -
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 30 telkens in mijn aftandse nachten
zwerven mijn handen over
haar warme lichaam, ik wil
haar kalmte voelen
op haar naakte huid
haar waarheid is diep
in slaap gezonken, ik
benijd haar - mijn rust is
me eens ontnomen, niet gegund
zelfs niet in mijn allermooiste dromen
hoe langer ik haar betast, hoe meer
mijn adem de weg kwijt raakt, help…
Het aambeeld van het heden
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 51 De hiërogliefen van dit vlakke
water zijn niet te overschrijven, niet
in taal - gebaren - visualisatie maar slechts
in het ervaren van schoonheid.
Een aalscholver droogt haar kledij
terwijl een blauwe reiger een voorn
uit het water vist, onbevreesd reizen onze
realistische waarnemingen mee in een non -dualistisch
blijspel waar twee zielen…
onwezenlijk
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 63 dan loop je met de kleine
onwezenlijk door het park
en zie je alle plekken die
hij belangrijk vond, het ontdekken
van telkens dezelfde dingen
maar zij is bij me, ze is een troost
en geeft me een gebaar van “ ik weet het “
terwijl ze snuffelt aan de tijdperk
die voor hem was verlopen
tijd versnelt en vertraagt, het
is het gevoel dat je…
het benzo offensief - mijn bondgenoten
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 57 zo klein en in het wit gekleed
liggen ze met z’n dertigen
in het doosje fijntjes gerangschikt
nieuw en nog preuts houden ze zich
gedienstig ter gunste van mij
het zijn mijn priemgetallen, mijn
voorhoede voor elk verhaal, de
prominentjes dewelke mijn vrienden
zijn geworden in de afgelopen
drieëndertig jaar
ze zijn mij en ik ben hen,…
non-descript
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 39 of veelzeggend, tegenstrijdig
in de aard van non-dualisme
anderzijds “ ik ben het weten
moe” moe van het waarnemen
het weigeren van een descriptie
is een nodeloos verlangen naar
een interpretatie dat nimmer een
opzichzelfstaand feit kan onderbouwen
zelfs zonder strijd rusten de
wapenen nooit in al die partijen waar
een homogene ascetisch…
O nacht (2)
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 59 Gezeten op een vervallen graf achter een
broze zerk, die gekleed is in een mosgroengrijs pak,
de stropdas ontbrak zodat ik in het licht
van het driekwartsmaanlicht een oude
godsvruchtige spreuk uit 1895 kon zien.
Wie ligt er in dit ondiepe graf waarop ik zit
terwijl de maden over mijn been gaan en
wellicht op zoek naar vers nieuw vlees, doch…
O nacht
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 51 Hoe heimelijk mijn geweten zich
ook keert tegen het nachtelijk
heenkomen van mijn gaan, schuifel
ik in het bedreven zijn als een
ontzielde Samaan ( 1 ) doch met het weten
van een berooide Brahmaan ( 3 ) die dan
tóch edel van geest tot de hoogste kaste behoort.
Zowaar ik nu langs de zerken ga en mijn
oor terwille ben om in de duisternis het…
een broeierig jaar
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 74 de snede die 2022 van 2023 doormidden
kerfde was de aftrap van weer dezelfde
ontgonnen fenomeen, liefde en dood omhelst
door spijbelende verlangens van één ieder
die de wereld door andere kijkers beziet
naar mezelf gericht hangen de vleugels
telkens in onvoorziene winden
om ze tenslotte te strekken wanneer
de laatste zucht zich herinnert…
de baarmoeder
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 44 hoe driedimensionaal is het
vrouwelijk stelsel uit één
gebeente gehouwen zonder
enigerlei van verrukking
hoe wonderbaarlijk draagt
ze het vrucht dat zich als een
wijze heeft genesteld in het
donkerrode aanschijnende licht
van wedergeboorte
hoe het offensief van karma zich
aandiende, heeft de bardo de
verlokkingen ontzield en zich
in…
voor de dood geen vrees
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 39 woord na woord, een zin
afgetekend door komma’s
en aanhalingstekens en
om de twee alinea’s kijk
ik even naar haar
zij, een vriendin die
door de gezegende
Boeddha op mijn pad gekomen is
verdwijnt langzaam in de
urgentie van haar ziekte
ik lees voor hoe het sterven
het leven inhaalt, uit een
boek geschreven door Tai, ( Tich Nath Hanh…
pijntjes
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 102 de koffie bruin, het plafond
lichtgrijs, de ene hond aan een kluif
de andere op de bank, dit alles
tijdens het lied van Frans Halsema
“ voor haar “
mijn vrouw aan het werk, ben net
aan mijn tweede ontbijt begonnen
die zij met liefde heeft gemaakt
en nu wacht ik op het liedje
“ voor mij “
het leven gaat z’n gang,
Carmiggelt…
onbezonnen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 57 met een kater van binnenkomen
zonder dat er enig sprake was van
een genuttigd hoeveelheid alcohol
betrad ik de vroege ochtend
met een onuitgeslapen gevoel
van uitputting, zonder twijfel
en gerede voldoening daar
het licht zich slechts
vertoonde in de verbeelding
waar mijn ziel en ik elkander
zochten en tenslotte vonden
het park waar…
later
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 126 spartelt deze aarde
om haar trage as, inhalig
doch ook verschrompeld
inhaleert ze de lucht
die dik en stroperig
haar luchtwegen sluit
de mensch, van oorsprong
zeer egoïstisch doch een terdege
narcistische leer heeft
dit primaat geëvolueerd
tot wat het nu is
machtig lustig inhalig
onbetrouwbaar, tuig
dat onbetuigd zich laat
gelden…
drup drup
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 37 het toilet is boven, tegenover
de slaapkamer, een fijn gegeven
daar mijn kleine tingeling zich
telkens 3 x per uur geroepen
voelt om even uitgelaten
te worden
ik doe wat hij zegt, hij
is me dierbaar en ik geef
hem met graagte mijn hand
doch mijn slaap neemt
afstand van mijn
ontoegeeflijk verlangen
om mij als personage
in diepe rust te…
slecht geluimd
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 45 hoe mank mijn ziel
de tijd verslindt en
dagen placht te wissen
waar ik in onmacht
gelegen trots het
houvast verlies
van al dat
wat ik lief
‘ k zag madeliefjes
boterbloem en zelfs
de eerste parochianen
die met bijbel en gebed
mijn vroege ochtend waar
ik smalend naar hen keek
dan tóch in scène had gezet
tersluiks verstond ik
het heldere…
behagen zonder angst
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 50 op blote voeten schuifel ik
door eeuwenoude gedachten
in de zekerheid dat niets
de erbarmen kan dragen
die de schoot der liefde
in een welkome verlangen
kan behagen
nu zit zij aan mijn zijde
terwijl het weten knaagt
want hoelang zij de pijn
kan behartigen in de spraak
waar geen spoortje angst
haar van het weten
kan ontzekeren
de schemer…
weerzien
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 55 in het weerzien hameren
gedachten als slagen op het
aambeeld, roodgloeiend
is het ijzer en toch vormt
het zich als water in de positie
van waar het moet zijn
ach, deze zinnen beslagen
het festijn van toen, allerlei
gebeurtenissen tonen in mijn
hart nog het pure broederschap
dewelke wij ervoeren
doch, het weerzien had geen
“ statement…
hoezo
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 43 wanneer ik me verontschuldig
en tranen mij plachten te
ontwrichten van hetgeen
van wat ik doe, zijn
mijn woorden de halte
dewelke ik aandoe en spreek
met zachte stem
: tranen zijn de waarheid van de ziel
en ik voer mijn bescheiden
betoog alsof er geen eb en vloed
bestaat, slechts een komen en gaan
van alle lot - ervaringen die ik
als…
hoe zij
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 32 haar komend sterven met
lovende woorden verwelkomt
met een inzicht dat slechts
diegene heeft bereikt die aandachtig
het leven heeft genomen
zoals het zich heeft voltrokken
aarde water vuur en lucht
de elementen van het leven, ik zie
dat de aarde plaats heeft gemaakt
voor water en dat het vuur weldra
zal verschijnen, ze weet het en we…
onzichtbare wonden
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 59 wonden, ontoegankelijk voor
het hedendaagse oog, stigma’s
uit een era dewelke die
louter het verleden de
herinnering schaalt van
één tot de griffioen die
zich in het heden manifesteert
de tijd heeft geheeld, de tijd
heeft genomen en gegeven,
doch tijd is een schermutseling
van kommer en kwel - doch
let wel - laten we de euforie
aanbidden…
meent te weten
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 36 hoe draaglijk is de last
die de hoekige schouders
dragen van hen die geschoeid
met oud leder zich hebben
afgestemd op louter
ingebeelde bewustwording
het oud leder, geplooid
gescheurd verkleurd, de
zolen kreunend op de pas
van ongepaste maatvoering
edoch, een mensch is
een beeltenis van de mensch,
die zich aanschouwend vergewist
dat…
lief
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 198 je bent ergens neergedaald
ergens in mijn lichaam, je
bent mijn hart die de
delen voedt waarmee
ik me mensch mag noemen
we zijn één en toch twee, eigenlijk
maakt dat drie, doch wie die
derde is - ach ik kom die
persoon wellicht tegen
in mijn dromen dewelke
de fantasie passeren
waar ik me grootmeester
in mag noemen
lief, hoe lieflijk…
zij
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 98 zij koestert me in de flank
van witte raven die hun
vleugelwijdte nimmer laten
kortwieken door scharen
die diep trachten te
kerven in de nalatenschap
van altruïstische
desolate decorum
in ben een raaf, ongekloond
zelfs weggehoond door hen
die ik niet haat, maar vol
mededogen hun ondergang
met mijn treuzelende blik
gestaag onder ziet…
de wakkere en de slapende
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 43 ofschoon deze wereld mij
constant in een verbeterde
staat van Zijn wil zien, verzet
ik me onvermoeibaar om mijn
gesettelde aanwezigheid
te behouden
telkens wordt de ruimte
in de binnencirkel afhankelijker
van hen die zich bij me
hebben geschaard, daar wij
bij een horde horen die schijnbaar
” wakker “ is
merkwaardig, mijn slaap
is niet…
weten
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 63 hoe de wind draait
zonder reden raakt
mij in alle droefheid
want waarom keert
de wind zich van mij af
toch, neen ik ben niet
bovenwinds of onderwinds,
ben slechts de loefzijde
en ben trouw aan ieder zuchtje
in al mijn naakte verzen
voel ik me als een gelaarsde
windjammer, groots en
bovenmaats en gemodelleerd
naar tijd en evenwicht…
mist in de polder
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 62 het lijkt gewetenloos
wanneer mijn stappen
zich zetten op de vlekkerige
paden die zich hebben
verzameld tot een nest
vol eerbied doch wel
met een sprankel anarchie
eigenlijk geen wonder, want
in deze trage mist doemen
telkens in deze niemandsland
kathedralen op, derhalve
dat deze al herkauwend
door het met rijp belegde gras
zich voortbewegen…