donkere schaduwen in mijn hoofd
als zwarte spoken in een verlaten huis
zwervend overal
ze drukken me de grond in
omgeven door zwarte modder
schaduwen verborgen in het donker
is mijn hoofd eindelijk leeg
alle spoken overstemd door stilte…
Blind voor mezelf
waar anderen duidelijk zien
hopeloos verloren
met de uitweg in zicht
doof voor mezelf
waar anderen kunnen luisteren
proberend te vluchten
van hier naar hier
gevoelloos voor mezelf
waar anderen me raken
rotsvast gevangen
in een open veld…