Alle inzendingen

‘Hoop, lef en trots’ belooft de coalitie Zes maanden praten kostte dit akkoord Maar als premier wordt nu de naam gehoord Van iemand die ik daar toch liever niet zie Dus ik zeg: Pieter, speel je troeven uit Behoed ons voor die rare ijdeltuit…

(in trance zijn zoons hand vasthoudend) Nadat ik gestorven ben moet je zien dat je benoemd wordt tot officieel historicus en na je benoeming niet vergeten het Boek te schrijven dat ik zelf schrijven wilde. Er waren onophoudelijk oorlogen. Nu echter heeft Han het rijk herenigd maar ik, de officieel historicus, heb de daden van onze grandes…

Ik lig hier als een varken in mijn kist, potverblommen! Ik heb al veel beleefd; maar zo iets is mij nog nooit overkommen. ---------------------------------------------------------------------------------- Grafschriften uit: De gedichten van den Schoolmeester (1859)…

Laat ons samen God nu danken op dit mooie Pinksterfeest. Zingen zullen wij in vreugde om het komen van de Geest. Mocht Hij ons de liefde geven voor wat God geschapen heeft, onze harten dankbaar stemmen voor wat ergens ook maar leeft. Vred’en vreugde, moed en eerbied, alles wat in zevenvoud mensen samenbrengt in vriendschap, ons steeds…

ik was groen aan het scheuren omdat het groeien moet maar kreeg het rood voor de ogen omdat het altijd eerst bloeien moest ze zeiden dat onkruid alles snel overwoekerd maar toch vond ik daar de mooiste kleuren klein weggedoken in de beschutting van stallen boer en boerderij waar in de veelheid van gewassen niet op het…

kunnen we terug naar de toekomst en wiens schaduw is dat dan is het mogelijk om vleesloos voorbij te gaan als een wolk welke indruk zou de streling maken of minzaam te lachen om het onaanraakbare…

de tijd meandert dijt uit verzand dwaalt af komt terug of niet? beheerst of heerst in krochten of verheven, boven alles uittoornend en niets vermoedend fel onvermijdelijkheid haal je gramschap op tijd…

dromerig weerkaatst het rimpelloze water de strakblauwe lucht…

Pas Geboren Baby Is Liefde De Kracht Van Zijn Liefde Is Dat wat Echt Is…

Vol verwachting en klaar om het op te schrijven: het noorderlicht, ginds!…

De bediening van ‘t terras vertelde over gisteren, hemelvaart en boos publiek, te druk ‘k daarom de prop servet onder tafel, waaraan ‘k me stoorde maar niet meldde, en jij ze met ‘ach joh!’ zelf opraapte, mij liet zien hoe ‘t hoorde Daarna liepen we door ‘t lentegroen en praatten over energieën, over hoe diegenen die overgaan, je begeleiden…

Als een vlam zou ik warmte willen geven, niemand alleen laten staan in de kou. Aan jou, aan mij, aan het leven, laten voelen hoe ik van alles en iedereen hou. Als een vlam zou ik willen schijnen, een baken in het donker van de nacht. Voor de mensen, wensen, dingen die verdwijnen, en vergeefs nog op wordt gewacht. Als een vlam zou ik dan…

en als het dan zover is en jij je hand op mijn rug leggen zal we voetje voor voetje zullen schuifelen door een lege lange gang als het dan zover is gekomen en jij niet meer met me praat in de kale kamer met een bedpapegaai boven mij en als het dan zover is en jij mij met opgewekte stem wijst op bloemetjes en zonnetjes daarbuiten dan…

Nu het meest bizarre naoorlogse deformatiefeuilleton de deadline nadert is het moment aangebroken voor een grondig onderzoek naar Rons onheuse zelfverrijkingspraktijken. Reeds vallen stinkende lijken als rotte aardappelen uit de UMC-kast van de voormalige Rijksuniversiteit Utrecht... Zie ook Nico's snelsonnet van vandaag. ________________…

het meisje dat stralend de dagen begroette met de dromen en het hart vol jeugdige gloed werd een bloeiende jongedame, sterk en vrij die nu een vrouw, moeder en oma vol liefde is als moeder ben en blijf je een eindeloze bron die op alles een antwoord en oplossing heeft als oma ben jij het hart van ons mooie gezin met aandacht voor de kinderen…

Excuses Pieter. Ik moet daarvan leren Dat van die dienstauto weet je nog wel Ik was wat pissig en daardoor te snel Om mijn gevoelens zo te ventileren Is alles tussen ons weer pais en vree Dan help ik Nederland uit de puree…

Op een koord loop je makkelijk als je het ziet -- als lucht die jou draagt.…

juist als jij mee zou willen stromen met de groene lente zee is alles leeg de energie is verbruikt om zelfs ook maar rechtop te blijven staan bij alle uitdagingen van het bestaan je laat alles gaan om eerst zelf eens even bij de mensen te komen en je reserves in energie aan te vullen nog zou je zo de wereld in willen stappen…

toen de held haar eindelijk in z’n armen nam en kuste kon ze haar tranen niet bedwingen en pinkte menig traantje weg net op dat moment zag hij op z’n tablet z’n club een beslissend doelpunt maken en juichte: ‘Wat een fraaie goal zeg.’ Ach soms vallen tegengestelde emoties heel ongelukkig samen ook al zijn ze nog zo puur in aanleg…

Ga niet voorbij, maar blijf bij mij, en voel, Wat Ik voel in het diepst van dit mijn wezen Dat niets dan Gij mij nog iets liefs kan wezen En alles òm u - zonder u - zoo koel, Zo leeg, zo vreemd dat ik mij-zelf niet voel, Wen ver van u - en 'k wens om weg te wezen, Weg van mij-zelf, in 't land des doods, doods vrezen Vergetend om de vrees…

Ga nu maar liggen liefste in de tuin, de lege plekken in het hoge gras, ik heb altijd gewild dat ik dat was, een lege plek voor iemand, om te blijven.…

het afscheid dat wij nooit namen het zand dat door de straten stoof je hart dat bevroor de dood waar wij om huilden het licht dat langs de huizen schoor je stem die niet werd verstaan de eenzaamheid die we droegen alles ging in de wind verloren jij die nooit meer sprak…

Parel der beken kronkelt zich een weg door dal, van spreng tot de Rijn. Stromend langs stuwwal met haar kraakhelder water, vele eeuwen lang. Bron van waterkracht voor papierwatermolens, tot die verdwenen. Kokerjuffers die nu tussen waterplanten aan het zwieren zijn. Grote grazers die in dienst van natuurbehoud de beek flankeren…

in de deemstering vliegt een ekster m’n oude lijsterbes binnen tracht takjes af te breken voor z’n eigen nest dat bijgewerkt moet worden bouwvakker ekster…

Wij denken dus wij zijn maar wie zijn wij Vergaan wij niet in horen en in zien Het land van Rembrandt was nog niet geboren Descartes had makkelijk praten bovendien De stilte sliep nog op haar rechterzij Wij denken niet maar zien wel duizend dingen De kolderbolder rolt van oor tot oor Wij horen wel maar luisteren niet meer Versterkt in schedel…

De gasten vluchten, het personeel blijft zitten -- met de geruchten.…

De stad verwoest door zware kanonnen en gevallen bommen toont slechts jonge bouwvallen steenbrokken en poedergruis raden aan zich neer te leggen bij deze ellende daarbij wezenloos afwachten ontheemde mensen liggen verslagen neer of lopen wanhopig zoekend heen en terug kijken tussen het puin hopen op troostrijke vondst…

jonge vogeltjes opengesperde bekjes net een zangkoortje…

nog ben ik niet uitgetreden maar ontmoet steeds vaker stukjes verleden die zich laten zien pas nu kan ik de puzzel lezen die ik toen niet kon maken omdat ik de harmonie van verbinding niet had mijn heden is een rokend spektakel van korte lontjes bosjes rafels die nog aandacht eisen omdat ze niet klaar zijn en mij de tijd en…

Wie – met gezond verstand – naar Brussel gaat Om daar wat krom is recht te zullen buigen, Wat uiteraard luidkeels valt toe te juichen, Stemt bij een stemming tegen glyfosaat. Waar hij – als hij een hersenziekte heeft - Zijn stem aldaar aan lobbyisten geeft.…