Vul mijn handen
waar cirkels zich
vermeerderen in
een eeuwig zoeken
blijft het stil
in de palm
van mijn hand
ik begeef me
vaak naar binnen
droom daar
de laatste wolken
niet groter dan
de woorden
het houden van
ik sluit de vloedlijn
op mijn huid
loop over 't schuim
van leven en dood
in het daglicht
dat de nacht nog
meer verstoort
volg ik de richting
van de wind en
cirkels in mijn hand
verlies daar de wolken
en het houden van
Geplaatst in de categorie: verdriet