Levensgenieter
Mijn opa had een wandelstok
waar hij op leunde als hij liep
en ik moest lachen als hij riep
verhip, ‘ik lijk net ‘n ouwe sok!
De luie stoel waarin opa zat
die kon je helemaal verstellen
en hij wist altijd te vertellen
dat hij hem niet echt nodig had
Mijn opa had in zijn levensjas
de kreukels van vergane jaren
maar zei zelf in verwonderd staren
dat de buur bejaard geworden was
Mijn opa leefde en genoot
tot hij drieëntachtig jaren telde
en toen op ‘t eind de zeis hem velde
zei hij verbaasd: verrek ‘k ga dood !
Geplaatst in de categorie: familie