De diepgang van een glaasje
Vrolijk kets je over het oppervlak
cirkels vormen waar jij net nog was
als kringen van het vochtig glas
dat je zwier santé de lucht in stak
Omdat je het lustig oog ontbrak
liet je frivool de rokken hogen
lonkte me blozend, opgetogen
met blikken waaruit smeken sprak
Dan fluweel jij je dronken hoofd getemd en zwak
in schrijnend besef dat het niet helpt om te pruilen
verveelt tussen de haren in mijn nek
Ik zwijg als je zonder gêne uit wilt huilen
en denk, genietend van mijn cognac
het steentje zinkt op deze plek
Geplaatst in de categorie: drank