Onverlicht?
Naderende donderbuien
storten tranen in mijn ogen,
omfloerst met rode randen,
zie ik mijn omgeving niet
versluierd, in alles wat we
hebben in een natuurverschijnsel?
of een telkens terugkerend verdriet,
of blijft de magere hoop
bevestigd aan een blijvend
onvermogen, als leeuwerik
die z’n blik verheft naar
een loden lucht en een
vierkante zon, waarin hij
z’n talent zelf besmeurd?
of wat daar nog van over is,
en te licht met ervaringen
wordt gekleurd en maakt
dat ik stik, mijn geestesoog
ter ver vooruit blikt op een
oneindig doel gericht, wat
niet te halen valt, of val ik
terug in dat er niets is gebeurd in
een golf van overmoed, onverlicht
door de essentie wat ons drijft en
schreeuwen vergeten schaduwen ons
hun echo’s toe en maken we de luiken
van onze maakbaarheid deels dicht of
op een kier, zal de zon in de het spectrum
van z’n doel ons blijvend keuren?
... Illustratie: Sunspectrum ...
Schrijver: Pama, 29 maart 2020Geplaatst in de categorie: filosofie