ideaalbeeld
mijn moeders grootste vriend
was niet alleen een steun en toeverlaat
haar dagelijkse schietgebed betrof
het resultaat van nachtenlange zorgen
waardoor hij niet alleen verloren dingen vinden liet
maar ook verdriet een plek moest geven
haar leven klopte veel en lang
met felle slagen tegen elke toegekeerde wang
keihard verdreef haar glimlach dan het ergste leed
want dat vermeed de confrontatie
altijd was er weer de gratie van dat zachte, mooie beeld
de lieve vrouw, die ondanks alles
trouw bleef aan zichzelf
door de gunsten van haar trouwe vriend
dank ik de liefde die mijn moeder zo verdient
omdat er niets was, dat haar werkelijkheid griefde
en haar dragen ook het mijne was
ik bliefde niets meer dan haar kind te zijn
en vond haar vriend gebogen in mijn eigen
oude jas
Zie ook: http://www.switilobi.nl/f...ht.php?fotogedicht=ideaalbeeld
Schrijver: switi lobi
Inzender: Anja VIsser, 29 januari 2018
Geplaatst in de categorie: psychologie