zijden draden
de zinnen komen
lichtvoetig voorbij
de stilte hangt
aan weerhaakjes
de stilte waarin we
ooit ontstonden
ontsnapte als de geest
uit de fles
als waterverf vervloeiden
de opgeraapte verhalen
van toen nu en ooit
vlekkeloos met elkaar
de broze hechting
aan doorzichtige vleugels
verstrikt in zijden draden
van toeval en noodlot
Geplaatst in de categorie: filosofie