Waterkamer
Op weg naar zee passeer ik luchtkastelen
en woningen zonder bewoners
vervallen oude huizen die als losse hulzen
na het treffen in het landschap liggen
de daken bieden geen beschutting meer
gunnen de roofvogels een onbelemmerde blik
in de lege buik van bescherming
slechts een verstomde angstkreet houdt zich
uiteengescheurd verborgen in uitdijende kieren
ik stroom door een waterkamer
waar ik het licht breek in mozaïekstukjes
slok zwierige eilanden op
sla bruggen weg
om de dood het oversteken te verhinderen
langs mijn oevers de groene legers
die uit de hof over bordessen zijn opgerukt
ze belagen mij
wie mij verovert verdrinkt.
Zie ook: http://keeskeizer.wordpress.com/
Schrijver: Kees Keizer, 14 maart 2015
Geplaatst in de categorie: vrijheid