Er was...
Eind April begroet opnieuw de draak
die als een losgeslagen metrowagon
door de bloedrode groeve raast
geen halte
geen opstapmogelijkheid
alleen zwarte uren springen op het verlaten perron
zwartgeblakerde tunnelwanden
met affiches vol doodsmaskers
diep wortelende bomen schilderen een regenboog
in chaos
in gebroken kleuren
wat ooit vloeibaar en dartel bewoog
is gestold
we rollen Mei achteromkijkend binnen
vaag de contouren van de hand
die begon, wegnam, maar niet loslaat.
Zie ook: http://keeskeizer.wordpress.com/
Schrijver: Kees Keizer, 28 april 2014
Geplaatst in de categorie: verdriet