tijdloos nabij
zó verloopt het steeds vaker
vooral op een lange winteravond als
ik bij een aantal portretten op de kast
een kaarsje ontbrand
en later, wanneer de nacht weer valt
nog een poosje naar elke foto staar
voordat ik ze in het donker zet
juist dan, op dat moment lijken hun
gezichten nog even op te lichten
alsof zij hoe jong of oud ze ook waren
nimmer afscheid namen nu tijdloos
met ons verder leven
wanneer ik het vlammetje doof iets
van gemis mij nog vaag omringt
misschien mijn droom van weerzien
levend houdt
Geplaatst in de categorie: fotografie