sterk
beiden dragen we een leeuw in ons hart
de dood sluit jouw ogen al
als nachtvlinders zweven ze, langs
onze blikken heen, tot verre stergedragen vlaktes
ik zie hoe jij dit draagt
jouw afstand in mijn handen legt
maar in liefde zo dichtbij
gouden uren in dit stervenshuis
we beleven meer dan witgestreelde haren
immer zijn we
samen thuis
Zie ook: http://www.switilobi.nl/f...ogedicht.php?fotogedicht=sterk
Schrijver: switi lobi
Inzender: Anja Visser, 17 februari 2012
Geplaatst in de categorie: verdriet