zij zijn de tijd
en zo ze zijn, zeven kinderen
uit zeven verborgen
hoeken
allen met hetzelfde raam
uit klei
niets bestaat zonder reliëf
wanneer dromen veel verder gaan
dan grenzen
geef hen een hand
veeg het snijden uit hun gezicht
en dat wat er rest tussen Oost en West
laat hen, het daglicht in, veilig
met naakte voetjes slapen
voorbij muren en meren
wind en de wreedheid van ingepakte
verwaarlozing
geef hen een hand
vol waardigheid en blijf nog
even wenken naar de vrede in hun lach
Geplaatst in de categorie: kinderen
prachtig!