Kapot kompas
Deze tocht door de duisternacht
voert langs vreemde gewoontes
mijn voetafdrukken mijden
het woordenballet, dat je voor me uitlegt
alsof mijn wichelroede niet deugt
in deze danszalen van vreugde
is de liefde slechts een schaduw
die met je mee danst
op de muziek van schimmen
die trommelen voor vrede
omdat de dood nog ver weg lijkt
en soms zijn jouw ogen helder
neem je mij mee met jouw schaduw
langs de boekenkasten van weleer
herstel je mijn richtingwijzer
neem je nog eenmaal een hap
uit mijn ontroostbare ziel
en geef je mij weg aan een andere schaduw.
Inzender: Henk van Dijk, 21 oktober 2010
Geplaatst in de categorie: psychologie