zoals stenen
liet ik gedachten keilen over water, het was vuil
maar
de oppervlakte schoon
ze droeg er lelies die hun onschuld bloeiden, rijker
door de vroege zon; het klaarde op
en overal liep leven
kleine vogels zochten tussen blad en boom
ze zongen dat de dag er was
en ook
dat alle zomers nu nog geuren
in mijn slaap
slechts een enkele is duister en de stenen die ik raap
verzinken binnen zuivere gevoelens
Zie ook: http://www.switilobi.nl
Schrijver: switi lobi, 17 augustus 2010
Geplaatst in de categorie: emoties
Zo prachtig geschreven!