Netgedichten

netgedicht (nr. 31.523):

Ontluiken

ontluiken bloeit
uit haast dode takken,
nog in donkere kamers
met beschimmelde ramen

daar schuilen
tere knoppen in
schuldloos schamen

de adem van buiten
zuigt aan wanden
die zijn opgebouwd uit
dichtgetimmerde ruiten

en waar licht botst
om dan in het niets
te verzanden

totdat mijn vogels roepen
en ik ze verder draag
in mijn kleine handen

Zie ook: http://blog.seniorennet.be/julius_dreyfsandt_zu_schlamm

Schrijver: julius dreyfsandt
Inzender: julius dreyfsandt zu schlamm, 26 maart 2010

axelgeza

hotmail.com

Geplaatst in de categorie: emoties

verwachten

3.0 met 23 stemmen

309

Er zijn 5 reacties op deze inzending:

Naam:: Hilly Nicolay
Datum:: 27 maart 2010; De vogels zullen het licht op vleugels meedragen, om in melodieuze klanken te landen in de kleine handen. Klasse dit gedicht!

Naam:: marcus neuborg
Datum:: 26 maart 2010
Email:: neverending23live.nl; Prachtig, machtig, mag gezegd worden.

Naam:: Martien Montanus
Datum:: 26 maart 2010
Email:: mamamoloxs4all.nl; "de adem van buiten zuigt", een prachtig ontluiken!

Naam:: pama
Datum:: 26 maart 2010
Email:: pebmartenskpnmail.nl; Je opent de luiken van de lente en sluit die van de winter, mooi gedicht.

Naam:: Brinkie
Datum:: 26 maart 2010; Een teer gedicht, dat raakt. Mooi!

Geef je reactie op deze inzending: