Nomen est omen
niet de plicht ontwricht mijn denken
het zijn de barsten in het beeld
de afgebladderde verf van zijn gezicht
ik schuif het loden gordijn opzij
vervloek mijn duivels werk
marmer, zwart en wit geaderd
zerk, na zerk, na zerk
mijn handen glijden langs de groeven
van geboorte en sterven
terwijl mijn hoofd door doden bladert
kerf ik in de diepste nerven
mijn eigennaam erbij
Geplaatst in de categorie: psychologie
Mooi neergezet weer hoor!