Pluk de dag
In de morgenstond
was er heel even
de schaduw
van de twijfel
een moment van
onzekerheid
toen begon de wind
te fluisteren
dromerig keek ze op
in een wereld
van witte wolken
ontdekte juist
die ene
met dat zilveren randje
toen begon de zon
te schijnen
een warme glimlach
kleurde wangen
in een verrukte blos
met ogen als sterren
wilde ze
de dag gaan plukken
toen voelde ze
de bedauwde grassprietjes
kriebelen
aan haar blote voeten
ze danste in de wind
met de zonneschijn
strelend op haar huid
in haar hart bloeide
een "ikvergeetjenietje"
juist alleen voor hem
Geplaatst in de categorie: emoties