zo anders gelijk
als ik niet ben gelijk jij wilt,
in jouw spiegel;
een bloem die eeuwig weerkaatst,
tot onophoudelijk bloeien bereid
raak ik verstild,
word ter plekke geplaatst
achter in de rij der verscheidenheid
zal je mij dan nog zien
als ik verdwaal in de tuin
van de verschraalde mildheid
ook mijn denken wordt vertroebeld
door ontkende geluiden
mijn ziel door hartstocht
naar het aardse bezoedeld
of afgedekt door vergrijsde
gepantserde huiden
toch kijk ik verder, hoe kan ik anders
als ik weet hoe ik, zo de mens is
groots in de schepping doch kwetsbaar
in zijn bestaan
is het niet zo dat we van nature,
erkenning zoeken en dezelfde weg
in willen slaan
Zie ook: http://www.fixpoetry.com
Schrijver: julius dreyfsandt
Inzender: julius dreyfsandt zu schlamm, 22 maart 2008
Geplaatst in de categorie: psychologie