als een meester gaat
ik ga
ik ga dan als het middag is
vraag niet naar de dag, mijn vrienden
mijn tijd en morgen
zijn reeds van slag door de dwaling
in mijn hoofd
bijna naar gister gebracht
of nog verder in de eeuwige vergetelheid
geborgen
zo moet hij hebben gedacht
in heldere momenten
het scheppen
is hem door geboorte ingehaald
op zoek naar een nieuwe lente
slechts het sterven heeft hij nog
vertaald
onder witte lakens der dramatiek
op een aards baldakijn van staal
de meester van verbeelde woorden
van kijken omzetten in linnenbeelden
en van woorden naar strofen
hij koos voor een spoedige dood
en teelde een leven lang
mijn moedertaal
Zie ook: http://blog.seniorennet.be/dreyfsandtzsdeutsch
Schrijver: julius dreyfsandt
Inzender: julius dreyfsandt zu schlamm, 19 maart 2008
Geplaatst in de categorie: overlijden
op het podium leven wilde en het leven als gewoon kwetsbaar en verouderd mens niet aan dacht te kunnen.
Wat betreft het gedicht:vind het mooi en stemmig gedaan. Een compliment!