De Engelse Sonnetten, 1. Nacht op Huntcliff
Tijd rust op mijn wimpers;
donker in december
duurt lang en zelfs de wind
kan de uren niet versnellen.
Ver beneden me
kolken de golven,
draaien en razen de rotsen.
Mijn oren suizen, de nacht wordt grijs.
Met het matglazen schild
van de dageraad op mijn rug
trotseer ik de snijdende koude,
ik balanceer op de rand
van het jaar
en wend me naar het noorden.
Zie ook: http://www.saxbomb.com
Schrijver: Gerard Cornielje, 3 januari 2007
Geplaatst in de categorie: reizen