inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 13.126):

Cello Sonata - Hindemith

De cello huilt
de glazen van de avond breken
de cello huilt onophoudelijk
zoals regen huilen kan of de wind

de cello is ontroostbaar
en huilt om verborgen gevoelens
om verre stranden
om magnolia

om alles wat mooi is
en onbereikbaar
om de dode vogel in mijn hand
huilt de cello

het hart wordt gewurgd
door zilveren snaren.


Zie ook: http://www.saxbomb.com

Schrijver: Gerard Cornielje, 1 november 2006


Geplaatst in de categorie: muziek

4.0 met 22 stemmen aantal keer bekeken 742

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Henk Knibbeler
Datum:
1 november 2006
Email:
henkknibbeler1949yahoo.com
Fraai gedicht, de cello is een instrument wat mij ook altijd in beweging brengt.
Naam:
Jan-Erick Nyhuis
Datum:
1 november 2006
Eindelijk eens muziek beschreven op een niet onbenullige of overbodige manier, groots!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)