helemaal kwijt
de gloed die doet me denken
en die keer dat het leven me wenkte
ik was vrij en alleen
mensen, er waren er geen
die zachte gloed op al dat groen
de bladeren gaf ik een zoen
het riet een dikke knuf
daar werd ik weer suf
ik kwam weer op beide benen te staan
maar die ervaring liet me niet meer gaan
die mooie lach van de natuur
kreeg om een ceintuur
het werd in de kiem gesmoord
de bossen worden uitgemoord
die plek die ben ik kwijt
maar van de gedachten neem ik geen afscheid
Geplaatst in de categorie: natuur