Alle inzendingen over ijskorst

de ijskorst in haar zal alleen maar ontdooien door zoute tranen…

het eerste lentelicht omhelst mijn gepijnigde bomen pelt ijskorsten, laag voor laag het verkilde hars in mijn bloed gaat stromen schuchter nog en traag dit is vasteland na een lange vlucht terug van eindeloos ik ruik de ontwaakte lucht hoewel nog broos…

Laat lente nu haar hymne zingen niet binnensmonds ...uit volle borst Verschoond van plotse hagelbui de kans teniet op sneeuwrand,ijskorst?…

Wit berijmde bomen daken van huizen het gazon met glinsterende Pareltjes bezaaid grachten en beken met een dikke ijskorst bedekt de winterhemel helder wit scherpt de maansikkel om harder met de vrieskou door te gaan wonderlijk mooi ; een witte kersttuin!…

Van op de grond der zee reikhalzend stijgen en snakken naar de lucht, het licht, het leven, en aan der wanhoop ijskorst blijven kleven: daar aâmloos tussen leven, sterven hijgen .... 'k Ben droef te moede als een, de borst vol tranen, met 't naar gevoel van nimmermeer te wenen .... April 1888…