10 resultaten.
Inkeer
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 811 afvallig oogt het dorp
vereenzaamd hart is afgebrokkeld
gebedshuis neergehaald
als ontij krijst
is het dienend kruis verdwenen
bouwt men op geloof…
Spoorwegbedieningsstaking.
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 195 Oude verf in langdurige lift
brengt afgebrokkeld daglicht
door grote spleten
die de tijd vertraagt.
Wielen stijgen door kabels
en trekken zich op
aan het komende zicht
boven de deur.
Een trein wacht op hellend vlak,
maar hij blijft staan
want het perron verdraagt
vandaag geen voetstappen.…
lang ...geleden
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 1.219 Herinneringen worden gevlochten
doorheen de tranen
van afgebrokkelde muren
Beelden rusten en gaan vervagen
de pijn echter,
lang geleden,
die blijft je voor jaren
in je schoot aanstaren
Vleugels worden gebroken
handen vergeten te slaan
angsten blijven drijven
op een eiland
waar ik ze wil begraven
samen met een opgeborgen traan
Een…
Toen, het dal
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 179 verloor mijn weg
en hervond hem
tussen de wateren
en bossen
tussen de velen paden
strek ik me uit
en kijk omlaag
over het dal
Het uitzicht
ligt smetteloos voor me
onwetend wat er verder
voor me ligt
ben ik nu
zoals ik geloof
dat ik nou eenmaal ben
Toen het dal
De muren
waarin ik vastgeketend zat
liggen ergens
daar in het dal
afgebrokkeld…
Bevroren tranen
netgedicht
4.0 met 31 stemmen 457 Krom gegroeid door lange jaren
staat gebogen in de koude wind
de oude eik met kale takken
te staren naar zijn afgevallen bladeren
die dor en droog de grond
bezaaien, geen kleur meer hebben
vertrapt door mensenvoeten, droog
en krakend tot verpulvering
en zelfs zijn stam voelt koud
waar bast al afgebrokkeld is
nu buigt hij 't hoofd, en…
Een net zonder mazen
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 189 in mijn strijd, gaandeweg een bedeling
heb ik geen spektakel ontmoet
in jouw blauwe ogen, het was mat
en zelfs de horizon kiemde naar het verticale
het was vreemd, jouw naakte silhouet
te mogen aanschouwen in het
afgebrokkeld maanlicht, ik streelde
de wind en dacht mij rijk aan jouw blanke huid
we stierven in het kielzog waar de herfst…
slechts een schim
netgedicht
3.0 met 17 stemmen 348 afgebrokkeld
vreet elke minuut
zich vast in de aarde
grijze sporen
stijgen weerloos tot
stuurloze, ontwortelde kreten
in een effen blik vol regenslag
uitgeteerde wangen
kronkelen in vergane dromen
schuren langs meedogenloze bomen
wanneer tussen morgen en avond
de dood waait in verzegelde ogen
en zich opsluit in een droge mond…
Boven klif op pad
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 195 ik nu met jou
de kustlijn als scheids
tussen gevangen en vrij
De kamers onzer harten
samengesmolten
tot de absoluut grootste
Het litteken op mijn ziel
fluctueert grootte
in verweesde omschakeling
van hebben, naar houden van
Goed genoeg nu, ken ik jou
beslist de mooiste blootste
Hoog en karakteristiek
boven klif op pad
Steile afgebrokkelde…
Wandeling door,,,
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 653 Ik heb een wandeling gemaakt
waar ik herinneringen tegenkwam
de één wat mooier dan de ander
maar die ik in mijn hart meenam
Een paadje met afgebrokkelde randen
waar ik meer dan eens mijn voet verzwikte
omdat ik nooit toegaf aan "niet kunnen"
en het elke keer gewoon wéér flikte
Waaróm zou ik niet op dat randje lopen
ik was toch goed…
Leegloop in de Franse Campagne
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 419 een verlaten dorpje in de Cevennen
natuurlijke troosteloosheid, intense hitte en 's winters koude
je moet wel heel erg van deze plek houden
hier te moeten wonen zal buitenlanders nooit wennen
slecht een kleine oude woning staat er nog te koop
restant van de huizen is reeds tot ruïnes vervallen
daarvan resten nog slechts muren en afgebrokkelde…