607 resultaten.
Volle Maan in Winter-Tijd
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 92 Maansverduistering
Volle maan start winter-tijd
Graven in opstand…
Memento mori
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 110 [Haiku]
het toegangshek knarst
de wind schikt wat bladeren
tussen twee graven…
Tijd
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 111 Tijd
leek even stil
te staan
in de veste Grave
Bezet
door de Fransen
een legertje
ingehuurd
Op de veste
geweren en kanonnen
afgevuurd
strijd met slechts verliezers
Sinds jaar en dag
is strijd hier gestaakt
de veste Grave
slechts decor
voor hen
die de klok
hebben stilgezet
de Franse Tijd hebben 'nagemaakt.'…
Veste Grave....
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 156 Ja, daar
daar ligt
de veste Grave
aan de Maas
Voorbij
de bakenbomen
de scheepswerf
failliet gegaan
Het kostte
een zestigtal werkers
hun zekere baan
daarover nu gezwegen
Ja, daar
ligt Grave
je komt geen muur
geen soldaat er tegen
Maar 't blijft
-tot op heden-
een vestingstad
alleen een poort
en Het Arsenaal
spreken nog…
regen kabbelt litanieën
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 413 kerkklokken
lokken tranen
slaan verdriet
schoppen graven
dieper naar
vergeet me niet
tijd verslaat
de uren trager
leven draagt
de dood ten graven
geeft de aarde
zijn laatste waarde
regen kabbelt
litanieën
bloemen dalen
op de kist
ergens rolt de donder
weerlicht wordt gemist…
voortleven
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 107 ga niet naar mijn graf
of de urn met mijn as
ik ben er namelijk niet
want altijd springlevend
in duizend waaiende winden
in diamanten die glinsteren
in de deken van sneeuw
ik ben de stralende zon
op het nog rijpend graan
ik ben de zachte herfstregen
die je in de ochtend wakkert
ik ben de opbeurende rush
van stille vogels in de lucht…
toekomstmuziek
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 159 in het verleden
graven
of
dwalen
heeft geen enkele zin
de melodieën blijven
maar
het
orkest
is al lang begraven!…
mijn vele graven
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 3.583 Ik passeer in golven van gevoel
de getijden waarin ik ben verdronken
maar ook telkens weer ben geboren
Mijn vele graven die ik telkens
weer ontvluchtte, scharen zich
nu allen aan mijn zij
Geleerd heb ik niet om dood te zijn
ofschoon mijn masker
suggereert, jij bent mijn
Ik laat en onderga de tellen
van de tijd, en assembleer mij
met…
VERSE GRAVEN HIER EN DAAR
poëzie
4.0 met 10 stemmen 2.152 Verse graven hier en daar,
onbegersde moldebuilen,
ziet men uit het kerkhof puilen,
dit onzalig ziektejaar!
Kinders, sprakeloos, gekist;
ouders, al te vroeg gaan slapen,
wonden die in 't herte gapen...
deerlijk om herdenken is 't!…
Graven groeten
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 244 ik ga de gouden blaren
leef het loslippig loof
zie de doden staren
vanaf hun stenen alkoof
zullen we vandaag de vaders vinden
tussen tinten van de tijd
die herfst heet, tussen linden
en platanen, langs lanen eeuwigheid
en moeders die we minden
broze briesjes blazen
of woeste waaiewinden
lijk droeve oude dwazen
ik stap het stille sterven…
Bedden en graven
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 754 Stenen bedden
Markeren de plek
Waar lang geleden
Mensen geprepareerd werden voor vertrek
Graven van aarde
Voorzien van stenen exterieur
Omsloten hun lichaam
Ontworpen door oudheidkundig ingenieur
Groene heuvels
Geven ons een indicatie
Over de plek van onheil
Van een vervlogen generatie
Stenen reuzen
Staan voor altijd stil
De buitenkant…
Regen over de graven
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 339 Het regent nu, ook op de graven.…
Gebroken graven
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 338 Tegen het eind van
Wat een nacht moet
Zijn geweest - in de
Barensweeën van de
Schemering die de
Ochtend moeizaam
Geboren doet worden -
Word ik op het kerkhof
Van gebroken graven
Begroet door een oude
Man met een schitterende
Zilveren baard die mij
Het verhaal van zijn dood
Vertelt - en terwijl de
Eerste zilvermeeuw boven…
De vroege graven.
poëzie
4.0 met 1 stemmen 520 (Naar Klopstock's rijmlooze Ode, die frühen Gräber.)
Peinslust-kweekster! schone en kalme speelnoot van de stille Nacht!
Zilvren Maan, mijn welkomstgroete zij u hartlijk toegebracht!
Hoe, ge ontvliedt mij? O,vertoef toch! Blijf een poosje nog bij mij!-
Zie, ze blijft! Een donker wolkje gleed maar aan haar rand voorbij.
Ach, de zomernacht…
Grave aan de Maas
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 140 Grave...
beneden de sluis
het bleek er plots
beslist niet pluis....
Schippers, schepelingen
weten er
van varen
van afmeren
In dichte mist
kan 't verkeren
de sluis gemist
op stuwen....…
Jeronimus 1
netgedicht
1.0 met 6 stemmen 212 Hij wilde graven
maar armen en benen weigerden.…
Verborgen verleden
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 180 Waarom zo graven in het verleden
Komen er dan nog lijken uit de kast?
Ik bedoel kist
En als er gecremeerd is
Zal dat dan nog veel stof doen opwaaien?…
schuld
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 1.738 in de kleine werkplaats
verft de zon de krullen
goud, terwijl de hand
van de timmerman snijdt
en zaagt en schuurt aan
het kruis van hout, waarop
hij nagels ziet en bloed
en 's-nachts als in de
hoek het manshoge kruis
te wachten staat op wat
morgen zeker komt, droomt
hij vreemde dromen vol
van geweld en tranen,
maar niet op zijn gezicht…
aardbeving
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 400 springvloed na schokgolf
de aarde rekte haar spieren
nieuw landschap ontstaat…
fossiel
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 443 blauwdruk van vroeger
verstild slapen de dieren
gevangen in steen…
dwaalwegen
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 781 waar je ook belandt,
je wordt - nu of later
teruggevonden
in het woestijnzand
of in het zeewater
in Parijs of Londen
maar ben je in transito
het spoor verloren,
gewoonweg in je
eigen geest verdwaald
dan ben je, vrij vertaald,
voorgoed incognito
het beeld dat angstig
naar je terugstaart
uit het spiegelglas
toont alleen maar
wie je…
verboden vrucht
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 1.111 zo zonder schaamte
lig je daar lonkend
met je ravenzwarte
haar, dat pronkend
over het kussen spoelt
daartussen je gezicht
met ogen fonkelend
vol heimelijk vuur
ongerepte bruid
ik tover raadsels
op je blanke huid
en luid kreunend
strekt je lichaam
zich wellustig
kronkelend onder
mijn lichaam uit
de ultieme zonde
voor de val sluit…
midzomer
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 704 helblauw van de lucht
bekroont het goudgele graan
de zon lacht voldaan…
erosie
netgedicht
3.0 met 77 stemmen 18.210 stil sluipt het water
bedwingt rotsen en bergen
haar wapen is tijd…
herfsttij
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 337 loodgrijze sluier
bomen legen hun takken
van stervende bladen…
verslaving (senryu)
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 524 een grammetje "G"
voor wat uurtjes van bevrijding
veel te duur betaald…
morene
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 372 een tuin van stenen
verzameld door eeuwen
gevangen in ijs…
schemering
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 344 avondrood sluimert
nacht aarzelt op de drempel
zonlicht neemt afscheid…
bio-etching
netgedicht
2.0 met 10 stemmen 923 haar wereld is zo klein geworden,
dat zij de wanden van haar geest
kan aftasten met haar handen.
het waanproces, waarin zij speelt
dwingt haar tot schaar of mes.
emotieloos kijkt zij, bijna verveeld,
hoe het staal haar blanke vel streelt
tot het bloedt; elke snee precies
zoals het moet. op haar armen
kerft…
levenslang
gedicht
4.0 met 65 stemmen 18.262 geen ander uitzicht
dan het stukje hemel
dat tussen de tralies
als gevangen ligt
geen vluchtweg staat
nog open dan de weg
naar binnen, waar een
soort leven verdergaat
alle dromen afgekapt;
de trein rijdt nog wel
verder, maar jij bent
te vroeg uitgestapt
elk denken ingekort;
als in een cirkelgang
rond en rond gedraaid
tot je er gek…