Alle inzendingen over algemeen

we wisten nog geen namen, we waren beschouwelijk weliswaar maar onwetend van de verscholen weg die voor ons lag onbekend met alle treden te gaan wentelend om verharde ondergrond dat het niet van een leien dakje zou gaan was geen verrassing om dorp en land, in stenen steden langs uiteinden van zee en duin we verbleven in elkaars nabijheid…

De felle kardinaal vlamt en jaagt in ’t rood, zijn geil poppevrouwtje flirt in felle nood, ze wil hitsig spelen en stevig vrijen, hij kan haar spijtig niet verblijen hoe duivels graag hij haar ook wil pakken een pluimke bleef aan haar poepke plakken…

Iemand zag je in een doodlopende straat. Je keek snel van links naar rechts, en dan was je weg. Anderen hadden je voor hun raam zien staan. Je maakte de honden wakker. Een oude dame zag je in de stralende regen, verdoken onder je kap. Een kind had je langs haar bed gezien. Je ogen zouden twee donkere gaten zijn. Een dakloze zag je het…

toen we nog op de schoolbanken zaten , als jonge tienertjes, wisselen we briefjes , liefdesbriefjes uit, tijdens de les. sommigen verstopten we nadien in een fles, gooiden die bij hoogwater in de zee, de golven namen toen al onze onvervulde verlangens mee. op hoop van zege.…

een gevaarlijk soort alg beïnvloedt het ritme van de menselijke natuur hij bepaalt stiekem ongemerkt jouw keuze op den duur en dat zit me toch zo aller akeligst dwars want van enige beïnvloeding was en ben ik al mijn hele leven wars en het lijkt misschien overdreven of toch niet hij bepaalt grotendeels wat je wel of niet krijgt te zien…

Aan de toog, een flink beneveld echtpaar. Een gepensioneerde verver. Aan een tafeltje, een man met een oude teckel. Hij lacht zijn tanden bloot. Beweert dat hij geen burgemeester is. En dat zijn hond ziek is. Hij is de enige die koffie drinkt. Niet bitter is. Er is afstandelijke en vervreemdende genegenheid. Het is bijna te snijden.…

Lentetijd tropische kalendertijd Springtij Schrikkeldag Het jaar dat langer wordt De lente die op zich wacht Weekdieren Rustgetijden weekenden inluiden Schrikkeldag weekdagnamen doen opschuiven Donderspreuken bliksems geplensde regendruppels in tropische stormen tijd verstommen voor en najaarstormen herbronnen houdgreep herwonnen…

plots waren we mensen zoals mensen waren die door water waarden op weg naar een nieuw land zoals mensen zijn die eens hun huis moesten verlaten zoals mensen zijn die hun kind verloren en dan ineens werden we 'menschliche' mensen zoals een filosoof ooit eens zei…

het licht van het portaal brandt waakzaam onder de smalle rand bewaakt dat het ogenblik onbepaald aan eeuwig is onderschikt. wie de voordeur ingaat op een laat uur verbreekt de kalme betovering maar voor een korte duur. het huis biedt vast weerstand half dommelend half verlamd. binnen is de innerlijke kou zacht gedempt in de ruim geschikte…

vogels vullen de lucht met prangend koorgezang als in een kosmische kathedraal met bomen als pilaren en blauw hemelgewelf ze kondigen heilige dooi aan het einde van bevroren tijd…

Het is een ware bron die lamp aan het plafond. Maar echt licht in een gedicht komt alleen van de zon.…

het gras groeit de bloem bloeit keer op keer de natuur boeit altijd weer de baby groeit de peuter stoeit de tiener loeit de puber broeit de mens knoeit en groeit en is vermoeid toch vraagt men telkens weer waarom het leven steeds zo boeit en heeft daartegen geen verweer…

Het is nog steeds stil aan de andere kant van de lijn blijkbaar is er iets gezegd dat tot nadenken stemt iemand is duidelijk in verlegenheid gebracht misschien was ik het zelf wel toen veel als nagalm doordrong in het dichte bos van kwetsbare gevoelens en tijd zoals je niet meteen reageert op een bericht. Stel je voor dat het misschien…

ach vliegen we er onderhand niet allemaal in blind gevangen worden door het world wide web van de immer spinnende internetspin…

Ik zou willen vliegen ver hier vandaan op zoek naar rust en vrede heel ver vliegen Ik zou willen dromen over een wereld zonder geweld het zal nooit gebeuren alleen in dromen Ik zou willen vluchten weg van mezelf mijn problemen achter me laten steeds maar vluchten Ik zou willen genieten van muziek, boeken en schilderijen…

ze doet niet aan goedheid houdt van slechtheid verslindt slachtoffers in haar valse echtheid ze mijden haar en zoeken haar op zijn bang en gefascineerd ze leeft zonder om te kijken in verdorvenheid gedisciplineerd haar eigen normen en waarden met haar zelfverzonnen maatstaven verbloemen haar manier om regels systematisch te ondergraven…

Iemand vertelt een oud verhaal over twee eiken die te dichtbij stonden - elkaar het licht wel gunden - maar rug tegen rug verder moesten. Tot eens een herfststorm die nooit voorbij leek te gaan, plaats maakte. Takken begonnen naar elkaar te groeien. Als een late omarming. Onder hen: de eerste witte bloeiers, zoals het altijd…

denk niet zwart-wit denk grijs niets is helemaal zwart niets is helemaal wit elk mens is gekleurd door alles wat er in zijn leven is gebeurd…

ze zit elke dag in haar stoel in haar stoel zit ze elke dag ze kijkt graag naar de televisie naar de televisie kijkt ze graag elke middag brengen ze haar eten haar eten brengen ze elke middag ze heeft vaak geen zin in eten in eten heeft ze vaak geen zin af en toe gaat ze naar de bingo naar de bingo gaat ze af en toe ze houdt niet van…

ik adem de zee, voel haar in mijn hand wordt gevangen door de blauwe lucht de vakantie vindt plaatst in het gehucht dat huisjes plaatste aan het witte strand de avonden vermaken zich in de streek waar de volle maan zich in de lucht krijt het land voor ons is mooi en uitgebreid zoals het op de ansichtkaarten bleek afscheid nemen van haar…

Een luisterend oor, een arm om je heen. Iemand, die tegen je zegt: ‘Je bent niet alleen’ Zomaar en opeens een compliment. Gewoon, omdat je bent die je bent. Een tekst, een lied dat je vanbinnen raakt. Het lijkt wel speciaal voor jou gemaakt. Iemand, die je ontmoet ergens op straat. Die naar je lacht en vraagt, hoe het met je gaat…

het zal bijna tien jaar geleden zijn de laatste keer dat ik je zag je bent nog even kranig maar zachter van karakter je voeten lieten mossen toe te groeien de jaren gaven je diepere groeven sommige werden holen waarin spechten zich verschuilen je verloor een tak maar niet je kruin je was blij dat ik je zag richtte je op, groette…

Bloedrode nerven Vijgenblad die schaamte ontlast Schuldvrij onbelast Rode Klerendracht de draak steken Chinees eten Schulden afrekenen Kerstgebruiken Nieuw leven vreugdekreten vredeswensen Chinees Nieuwjaar Proficiat Praalwagens uitbundig feesten mannen in vrouwen-outfit gendergelijkheid prediken rijstpap serveren zich omkleden…

luisterend naar muziek mijn ogen zijn dicht voor even is mijn blik alleen op mij gericht kijkend naar een schilderij een prachtige tuin ergens staat een bankje het is kastanjebruin lezend in een boek de woorden spelen in mijn hoofd ik zeg ze zachtjes voor me heen zoals ik ze eerder heb beloofd dit zijn mijn momenten ze zijn me…

Als de wolken zweven mijn gedachten langs Pruisisch blauw boven velden en wouden naar landen van fantasie. Over eindeloze zeeën blanke palmenstranden hoge bergen diepe dalen en kusten met ruige rotsen. Ik zie meanderende rivieren die stromen tot een waterval doorkruisen wouden en landerijen en vullen zeeën van kust tot kust. Dit…

we liepen niet maar waren genegen ons te verplaatsen tot nader order ongeacht hoe of zelfs maar waarheen door de uiterste grens van het buitengebied door de inboedel van hersenspinsels ongetemde denkbeelden en verhoogde rijbaanscheidingen we riepen niet maar waren verstomd tot de orde geroepen als tering tot nering…

zoals korrels van zand worden geschud maar steeds duin blijven of woestijn of wat aanspoelt strand, druppels: regen of nevel of net nog wolk of waterval, stenen: berg of pad of huis en hoe kinderen graaien met open handen als scheppende kracht graag alles dooreenschudden en dat ze nog ontdekken zullen: er is alleen de wind…

je hebt iets aards zoals je daar ligt daar ademt en dampt je wasemt het leven zoals zoet zompig veenmos het wegtikken van tijd houdt me uit mijn slaap ik stap uit ons bed loop peinzend in rondjes staar door het open raam krijg het oneindig koud ik kruip terug bij je…

De eenzame tulp Hij is alleen en éénzaam Geen probleem Hij redt zich wel Dat is een gegeven Dachten de ouderen Zijn mond was gesnoerd Er kwam toen een dag Dat zij die het niet dachten Nog verwachten aanbrak De eenzame tulp Kwam tot ontplooiing En er brak licht aan in het duistere Het was onvoorzien Doch de tulp vocht…

Een ieder kan leren om te zwemmen Vissen zwemmen in het water Sommigen zwemmen in geld Weer anderen zwemmen op het droge Doch sommigen Die verdommen het om te zwemmen Die verzuipen dan Ondanks alle andere diploma’s , getuigschriften en certificaten Noot : leer hoe dan ook zwemmen, want Nederland ligt voor een groot deel onder…