Alle inzendingen van Tristan Ratza

geruisloze winden dragen het stof dat valt op de daken van de huizen die hier ooit stonden in mijn dromen knarst het tussen de van water ontvloten tanden achter de droge ruwe lippen van mijn mond de universele ruis zaait zich overal, in visie, zicht en verstand, en doorheen het verglijden van het besef van tijd ziet de vreemdeling toe hoe…

geboren orde verstoren drugs vluchten smoren papa volgen sporen moederkoren verloren opnieuw geboren vroeger uitverkoren meisje bekoren liefde haat verloren orde rust verstoren bestaan verstand gewoon einde start schoon verwordt eerlijk oprecht zelfmoord vlucht pijn mixen pillen wijn wegnemen leed venijn vluchten zweven ziek konijn…

Kreten in de kelder een wit paard verschijnt zie nu ineens helder als het donker verdwijnt Geritsel in het wilgenbos uilen huilen overal glinstering in de ogen van de vos dauw breekt de lichtinval Gejoel van massa-mensen visoenen uit oude boeken dat ze dit verwensen - de menselijkheid vervloeken Stilte in de kelder vocht druipt van…

Alwetende Oppergod beslist eenzijdig wetten en gebod leugenachtig onpartijdig vrede weer verbrod troepen bloeddorstig strijdend vooruitgang beknot Goddelijke zegening geofferd bloed brutale geweldpleging andersdenkenden beboet pompeuze belegering almachtige gloed Zin vervliegt verbloemde aanblik media bedriegt chirurgische prik…

Hallo mijnheer de president laat ons toch met rust want je bent je niet bewust van je eigen lust om anderen te vermoorden Hallo mijnheer de president gun de wereld toch de rust branden dienen niet met bloed geblust en olie is voor ons geen must voor oorlog in verre oorden Hallo mijnheer de president Ich habe es nicht gewusst is wat me…

De perforator staart me als een papegaaitje aan terwijl de meetlat de post-its net heeft verslaan Stekkers en veel draden voorzien het scherm van stroom Mappen met stalen beugels baden in papier zo wit als room De hoorn vleit zich in de schoot van de telefoon De kronkelende witte navelstreng vereeuwigt hun amoureuze toon Metalen klemmen…

Je ogen o zo blauw stralen van onsterfelijk verlangen en fluisteren een zoete dauw waarin ik me graag laat vangen Ik zie je, gouden sneeuwgodin, vanuit m'n subjectief gevoel Je geeft m'n leven zin met onsterfelijke liefde als ultiem gezamenlijk doel Met jou kan ik waarlijk vliegen, vliegen boven de saaie realiteit rustend op je fluwelen…

Gezeten op de trein verdoken in een boek is waar ik wil zijn Mijn eigen witte doek Dan vergeet ik alle pijn die op me rust net als een vloek Gedachten op het offerschrijn van het simpele verzoek even alleen te zijn in jezelf op zoek naar het wezen van je zijn Betekenis van olieverf op doek de kleuren van robijn Wachtend op bezoek van dat…

Grijze wolken zweven traag voorbij het raam waar ik door kijk een grijze afzichtloze brei zuigt het leven uit ons lijk Een man loopt op het dak op 't gebouw aan de overkant Hij schreeuwt even heel hard hij loochent zijn verstand Hij waagt zich dichter bij de rand en denkt nog even na zou hij hier blijven kunnen of liever snel het einde…

als ratten knaagt het zich een weg doorheen mijn denken, m'n verstand ik weet niet meer wat ik zeg ben elders aanbeland ik had niet de minste keuze het kwam zelf naar me toe overleven is de leuze vraag me af hoe ik dat soms doe een duaal verlangen maakt zich los golven, resonantie in mijn kop wie daarboven won de tos? en dan denk ik…

Naar Rome en weer terug Overal bij mij Tijd vervliegt zo vlug Lopen zij aan zij In 1 seconde naar mars vliegen Sneller dan het licht Als je ons zou bedriegen is het onze plicht Immer terug naar mij gaat alles weerom rond samen zijn wij vrij waar toen de wereld bestond Onafscheidbaar aan elkaar geklonken wordt ons het universum geschonken…

Waardering voor het geld minachting van mijn kant zoals reeds is gesteld maatschappij zonder verstand Het belang zich te onderscheiden van al ander leven de eenzaamheid doet lijden steeds in competitie na te streven We kunnen toch gewoon alles delen dan hoeft niemand meer te stelen en spijs vult alle kelen Oh ja, Dit kan, We zijn immers…

Vroeger stond geschreven in de sterren wat er van me komen zou onrealistische dromen van status en succes lachten me zelfverzekerd toe Zwevend op de komende glorie me van geen kwaad bewust dat ontij zou kunnen komen waar voorspoed was beslist De klap was enorm en plots besef van dwaze utopie vernedering en ontgoocheling in een leven zonder…

In het grootste geheim werd de blonde prins geboren leeft in beveiligde schijn niets mag de toekomstige orde verstoren Hijzelf weet daarom niet wie hij werkelijk is geen mens ook die het ziet - bedekt met zwart vernis Ooit zal die dag toch komen dat hij zijn gezicht moet tonen zijn leger zal hem kronen en de nieuwe orde zal er komen…

Groene kleuren zwermen om je heen Je gaat naar daar, Alleen, Je staat daar met de kaars in je hand Je bent niet tegen het geelrode bestand Vuur teert op het zachte hout De knettering, je voelt je oud Je weet niet wat je ziet De hitte voel je niet Steek jezelf in brand Sta niet domweg aan de kant Zorg dat je je niet verbrandt…

Ontembare pijnen borrelen op vanuit je ziel vullen je met hun luid geschreeuw een minuut lijkt wel een eeuw wanneer de walging je overviel Je ziet geen zin voor je bestaan omringd door luxe en consumptie zie je voor jezelf geen functie - binnenkort is het gedaan Dan ga je weg van al die pijn en ontvlucht je elke schijn Je voelt je nooit…

Hoezeer ik ook probeer steeds mezelf te zijn hoe meer ik dan verleer te geloven in de schijn Zijn we allen niet vervat in één of ander cliché? Voorgekauwde toekomst en idee, groep en stand en beeld Anders dan elk ander is dat wat jij wil zijn? je gedacht in ge-meander leiden je weg van elke schijn Duizend mogelijkheden - dienen zich…

Alles is zo mooi Hoe de wolf verslindt zijn prooi De sneeuw net voor de dooi Een broek perfect in de plooi Schoonheid is wat ik droom De warmte van een grote oude boom De trein die rijdt op stoom De lente en mijn benen voelen loom Gaat alles gewoon weer rond Jij was het die daar stond Ik, volledig en geheel verstomd Ik wist…

Ze zitten in hun bunker lezen van hun schermen wat ik denk en wat ik voel Ze weten alles wat ik doe Mijn tandarts is medeplichtig, commerciële belangen aanhangig Ik knars mijn tanden - de ruis die de transmissie stoort Kan je denken wat je voelt? Ik denk er maar op los gedachten zijn gratuit Ik ben ze te slim af Ik ben een open boek…

Geworpen in het leven adem ik je lucht Als ik maar kon zweven ver weg van deze klucht Het is reeds lang beslist wat van ons zal komen Opvoorhand reeds gekist, vers voedsel voor de bomen Is wat ik droom geen realiteit? We zijn toch allen beschoren ons lot van eenzaamheid, wat zal mij de werkelijkheid storen We zijn toch…