Alle inzendingen van Steven

Gespierd, charmant en puur, kan zij haar vrouwtje staan en echt fantastisch slaan, vooral een goed figuur. Mijn zwak "Proficiat!" klinkt dan misschien wat karig. Maar hé, ze is wel jarig en zó is niemand dat.…

Een wereldster en toch een Janssen, waarvan er al zovelen zijn. En net voor jou ben ik te klein. Maar 'k zou zo graag eens met je dansen. Ik wens je nu 'Proficiat', al is het zonder wals wat karig. Maar hé, je bent vandaag wel jarig en zoals jij is niemand dat.…

ik, ik weet niet veel, kusje hier, kusje daar, maar dit weet ik wel, de wereld is van geen tel, alleen ikke wel; koude koude wereld, zwijgen is wat telt, zolang men het niet ziet, of verder vertelt; koude koude wereld, geld is van belang, iedereen die het telt; arme arme wij, wij die niet klagen of zagen, alleen maar knikken…

Het was mooi, het was lief maar... het deed ook een beetje pijn, ik keek omhoog en jij naar beneden ik was verliefd eerder dan jij niet dat het ergens stond geschreven maar... je viel omlaag alleen ik weet niet waar ik zag alleen een glimp en werd verblind.…

Een kus als een kleur zoals de herfst het vertelt vandaag ben je mooi en schijnt de zon morgen is er een storm, een zware bui, waarvoor je schuilt wind en regen je denkt na en kijkt ernaar ups and downs een spiegel die naar je kijkt glimlach of een boze blik ben ik dat echt? Ja ik ben het ik ben er hier op deze wereld ik kijk en geniet…

Ook al heb je het me niet gevraagd, verliefd ben ik toch geworden, en ook al zie ik je niet vaak, toch doe je mijn hart bloeden, waarom doe ik het mezelf aan, die glimlach van jou, eindigt bij mij steeds in een traan, ik zou je willen bannen uit mijn gedachten, liefst voorgoed, maar je zit ook in mijn hart, dag en nacht, ik probeer het…

Gekke ik, ik die niet beter weet, vaak doet alsof, en het dan weer vergeet; steeds opzoek naar twee, maar nog altijd alleen; zoals ik ben, een lach en een traan, ieder op zijn manier; maar het komt wel goed, een beetje gek, daar hou ik wel van, al 31 jaar, gekke ik, opzoek naar: gek op jou.…

Er is altijd wel zo'n geleerde. Ze komen zomaar in de krant, hoog opgeleid in hoed en rand; er is altijd wel zo'n geleerde. En feiten? Hij komt met verkeerde en presenteert ze arrogant. Ze komen zomaar in de krant. Er is altijd wel zo'n geleerde.…

M’n voetspoor loopt oneindig dood, met achter me een gouden eeuw en voor me grijnzend, grauw en groot woestijn van louter lege sneeuw, die ik in stilte toch bemin hoezeer ik ook iets anders schreeuw. In leegte vind ik doel en zin. Er zit een vorm van schoonheid in.…

Getroffen door je warme klank, ben ik nu ook geraakt doordat die is gesmoord in drugs en drank. Niet dat ik echt veel met je had en dat ik nu onnoemlijk lijd, maar hee, Whitney, je had wel wat. En nu zijn we je zomaar kwijt. Houston... we have a problem, meid.…

Gewoon wat aan het leven, onwetend hoe dat moet. Wanneer doe je het goed? Gewoon wat aan het leven... De dood volgt op de voet. Geen aandacht eraan geven? Onwetend hoe dat moet, gewoon wat aan het leven.…

Ze is iets te sportief. Een mooie meid, dat wel, maar mij net iets te fel. Ze is iets te sportief. Voorstelbaar toch, zo'n grief? Want ik ben niet zo snel. Een mooie meid, dat wel. Ze is iets te sportief.…

Zolang naar uitgekeken aftellen van maanden naar weken van weken tot dagen optellen van één tot vijftien wie niet mocht starten die was gezien het lot hing af van de Goden zij keken naar beneden en wij naar boven zelfs een niet gelovige zou zijn beginnen te gaan geloven en hoewel er geen mist was hing er toch een gordijn die onzekerheid,…

Zij fietst. Ik ook. Ik groet. Zij ook. Zo’n blij contact in één moment van snel elkaars gezichten lezen. Eén tel, die het heelal verkent, maar meer zal het nooit wezen. Ik fiets. Zij ook. Hard.…

Acht lettergrepen sieren haar, een teder jambisch vers van kracht in één tetrametertje maar. Al is zij slechts één van de acht en roeien godbetert haar stiel, haar naam is poëzie die lacht, als zij, pompeus en toch fragiel: Roline Repelaer van Driel.…

Haar sierlijk lijf zweeft naar het net. Haar smash zal straks verwoestend zijn. Haar arm gespierd, geen gram te vet. Pats! Langs het blok en voor de lijn. Een aceje daar, een blokje hier. Wie krijgt zo’n grote speelster klein? Genieten bij een blikje bier op Eurosport van Manon Flier.…

Droevige ogen, nog nooit zag ik zo een droevige ogen, ze keken me smekend aan, en ik was verloren, de liefde tussen ons is groot, maar regels zijn regels, ondanks die ene traan, je mag het nooit vergeten, eerst het baasje, en daarna mag het hondje eten.…

Als ik de windmolens zie, dan weet ik dat ik bijna thuis ben, het klinkt misschien een beetje gek, maar als ze draaien, dan weet ik dat je aan me denkt; ik wou dat je hier was, dicht bij mij, samen onder die ene windmolen, de wind door onze haren, nu ja, jouw haren; ik hou van je lach, je gekke uitspraken, onze grappige momenten samen…

van niets tot beste vriend van liefde tot partner van alles tot vriendschap van een beetje tot niets…

in mijn late zomer, vergeet ik de herfst, denk ik nog niet aan de winter en spelen gevoelens van lente de warme wind door mijn haren een verdwaalde mug die me komt plagen maar ik loop niet te klagen ik geniet van ieder moment en laat me gewillig steken bloederige taferelen in mijn late zomer geniet ik van het leven…

Ze zeggen dat noten dik maken, wel, het klopt, ik maak me dik om noten, want ik krijg ze niet open.…

Herinneringen (grijs maar goud) vermalen wat vandaag gebeurt. Mijn god, ben ik al echt zo oud? Maar kom toch, jongen, niet getreurd om dinkytoy en meisjesvlecht. Drink bier, wees braaf en –ja, hoor- flirt. Maar iets is in mijn hart gelegd, waartegen ik weemoedig vecht.…

Of ik treur Om zo'n Rot Lijk? Och, dood Gaat men toch.…

zoek mij, open je ogen, want ik sta naast je; vind mij, neem mijn hand, en alles komt goed; probeer mij, open je ogen, want ik sta naast je; voel mij, het kloppen van mijn hart, een stukje ik aan je zijde; zoek mij, voor een laatste keer, het kan, want ik sta naast je, samen in het licht.…

Je lijdt, en toch... Op jouw wijs Leid je, Als Niets doen De Norm lijkt, En je toont pit.…

Het leven is één van die rare zaken waarvan ik maar niet weet wat ik ermee beginnen moet, omdat ik niet 1,2 de kern, het doel, de zin ervan kan raken. Natuurlijk zal ik niet vrijwillig staken want dood zijn lijkt me ook weer niet OK. Ach kwam er maar een lieve toverfee die mij wat levenslustiger zou maken. Maar al dat ach en wee, al dat…

Nimf der sneeuw glijdt In stijl een Col af, Op Lat In wax, En je weet Niet wat je ziet.…

M'n lief, de avondlucht kleurt gloeiend rood. Ons wacht een stralende en zwoele nacht. De ochtendzon zal warm en teder zijn. Dus leef, m'n lief, naar dat wat je verwacht. Aan alles komt een eind: ook wij gaan dood. Maar als na herfst en winter lente lacht, dan zit er toch een kring in 's levens lijn. Dus leef, m'n lief, naar dat wat je verwacht…

familiegeluk is: vader meer dan 10, 10 biertjes op een dag, moeder meer dan 100, 100 decibels op de meter, een zoon en een dochter, ze hebben nooit anders geweten.…

Mooi hand in hand, Ook dat is Uit, want Links Is leeg. Juicht de Kuip Nog eens na Coen?…