Alle inzendingen van Bostok

Koud dons, zo zacht, zo mooi, bedekt de sneeuw de dorre grond. En ziende zijn de ogen blind, maar wat niet is kan toch bestaan. Onder de laag van koud vernis leeft laag op laag. Sporen leiden ons weg van het vergaan. Maar in de zomer, wacht maar, in de zomer komt de warme grond tot leven. En toont mijn lijf zijn gebreken, wacht maar,…

Je geur, je lichaam, je warmte De blik in je ogen kom dichterbij Je adem tegen mijn wang, je lippen vol en nat Een zucht, je handen trillen, strelen nog niet voorbij Je rug die kromt, mijn mond die gromt En dan de vlucht we komen los Golven breken op ons neer Je zucht, ontspant en lacht en pleased en zegt, ik wil nog een keer Bostok…

Geconcentreerd, bloed serieus sta je erbij, lang, slank, beheerst met ingehouden adem. En ik zet de tonen op je lijf met flinke halen, zwieren, sla ik mijn kwast tegen het tere doek. En jij wacht af als een halm een aar als staand riet sta je daar. Mijn klodders raken je zachte huid je rilt en wuift, een decor van gebroken wit lijnt je lijf nog beter…

Op de schrale vlakte schuurt de wind langs halmen, het is beter buigen dan breken en massaal raken ze de grond met de toppen van hun ranken schraperige lijf. De zompige koude grond dempt het geklik, hij luistert aandachtig en geconcentreerd. Hoor de brullende zee, zijn krullen schuimen in de wind, meeuwen worden papiersnippers. De jas om zijn schouders…

Op het moment dat ze los komt, stokt de sapstroom, met een laatste stuip pompt haar lijfje het sap nog eenmaal rond. Net lang genoeg om het leven hoop te geven en in de vlucht naar beneden begint de droom. Op tere vlindervleugels van satijn zweeft ze over de wereld, nog eenmaal overziet ze het allemaal. Dan raakt ze de dorre grond en met een lichte…

Lieve, Voor als je mij wat later ziet Stuur mij brieven vol vertier Vertel mij van de reizen die je maakte Breng wat kleuren voor me mee Laat me toch jouw wereld zien Deel met mij dat wat je zag Vul mijn hoofd met zachte klanken Beschrijf de kunsten die ze toonden Zet je kwasten op mijn doek Zet je tonen kleur na kleur Stijg zo maar naar…

Glimmend, glad, glanzend, glijdt de brei door de zwaartekracht aangetrokken van lepel tot kom. Eerst druipend in overvloed later gematigd tot druppel. Ik hap, lik en slik de grote brokken in stukjes en beetjes tot hapjes gemaakt. Met passie eet ik mijn hopjesvla naakt.…

De warmte spiegelt op de zandweg Het is drukkend, zinderend warm Het beetje wind dat zich durft te verroeren beweegt het gras minimaal de halmen laten het afweten het kost teveel energie Een veldleeuwerik waarschuwt mij vanaf eenzame hoogte in drukke hoge duidende tonen Mijn pezen spannen zich aan en adrenaline vult mijn haarvaten Zweet…