'T BROEKIE VAN JANTJE
Er was eens 'n haveloos ventje,
Die vroeg an z'n moeder 'n broek.
Maar moeder verdiende geen centje,
En vader was wekenlang zoek.
Ach, moedertje, geef me geen standje;
Er zit in m'n broekie 'n scheur!
De jongens op school roepen: 'Jantje,
Jouw billen die zien we d'r deur!'
De moeder werd ziek van de zorgen,
Lag stil en bedrukt in een hoek.
Geen mens die haar centen wou borgen
En Jantje vroeg toch om z'n broek.
Toen heeft ze haar rok uitgetrokken,
De enigste die ze bezat.
En ze maakte van stukken en brokken
Een broek voor haar enigste schat.
Nou konden ze Jantje niet plagen,
Nou waren zijn billen niet bloot.
Maar voor hij zijn broekie kon dragen,
Ging moeder van narigheid dood.
Ze stierf van 't sjouwen en slaven,
Vervloekt en verwenst door haar man.
Toen Jantje haar mee ging begraven,
Toen had-ie zijn broekie pas an.
-----------------------------------------------
uit de Gedichten van J.H. Speenhoff (1869-1945)
Inzender: K.M., 7 juni 2003
Geplaatst in de categorie: ouders
Ik vind het een vette 10 waard!
een dikke 10!!!