inloggen
voeg je poëzie toe

Poëzie

1835-1894

poëzie (nr. 174):

Aan Rika

Slechts eenmaal heb ik u gezien. Gij waart
gezeten in een sneltrein, die de trein,
Waar ik mee reed, passeerde in volle vaart.
De kennismaking kon niet korter zijn.

En toch, zij duurde lang genoeg, om mij
Het eindloos levenspad met fletse lach
Te doen vervolgen. Ach! geen enkel blij
Glimlachje liet ik meer, sinds ik u zag.

Waarom ook hebt gij van dat blonde haar
Daar de englen aan te kennen zijn? En dan,
Waarom blauwe ogen, wonderdiep en klaar?
Gij wist toch, dat ik daar niet tegen kan!

En waarom mij dan zo voorbijgesneld,
En niet, als 't weerlicht, 't rijtuig opgerukt,
En om mijn hals uw armen vastgekneld,
En op mijn mond uw lippen vastgedrukt?

Gij vreesdet mooglijk voor een spoorwegramp?
Maar, Rika, wat kon zaalger voor mij zijn,
Dan, onder hels geratel en gestamp,
Met u verplet te worden door één trein?

Snikken en Grimlachjes

Schrijver: Piet Paaltjens
Inzender: Nelleke, 31 januari 2003


Geplaatst in de categorie: liefde

4.0 met 58 stemmen aantal keer bekeken 7.854

Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Naam:
LadyLove
Datum:
5 augustus 2016
Spoorweg liefde, erg leuk.
Naam:
Anne
Datum:
9 augustus 2003
Email:
anne.pipizonnet.nl
oogcontact in één flits, zo mooi verwoord!
Naam:
pop
Datum:
1 februari 2003
Email:
jl.poppequicknet.nl
een beeldig gedicht

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)