Netgedichten

netgedicht (nr. 8.995):

Zolang het volk beeft

Vanuit de ronkende diepte
van onderhuidse onverdraagzaamheid
scheuren grillige visioenen
naar de stembureaus en
klauwen vooruitgang
aan flarden
van uitgewrongen solidariteit

Vlaamse tongen sidderen
en sissen tot hun aangewakkerde
protesten hen wederom
samenbrengen dankzij ontvlamde frustratie
onderstoppen in knusse superioriteit
en meewentelen in 'n dolgedraaide kolk
van valselijk
bewezen onschuld

Hardvochtige angst smeekt
om verlossing door 'n verwoestende messias
gepluimde grootste Nederlander
die oppositie vorm geeft
als cinema van
multicultureel rascisme