Ongelooflijk geloof .....
Woedend trap ik tegen schelpen
stamp de golven uit de zee
krijs de meeuwen uit de hemel
gil wanhopig, neem me mee
wil de duinen wel verscheuren
voel mijn ongekende kracht
stamp de kuilen tot een berg
wil niet meer teder, niet meer zacht
ram de woorden uit mijn strot
gebaar verdriet en immense pijn
bid wanhopig tot een God
voel me verloren, oh zo klein
kan de letters niet meer vinden
schrijf geen namen in het zand
wil de cirkel weer verbinden
doch mijn zinnen staan in brand
wanhopig stormt hoop voorbij
op vlagen van de draaiende wind
verbrijzelt honderden vragen in mij
waarop ik toch geen antwoord vind
verbijsterd verkrampen mijn handen
ik schreeuw om toekomende tijd
zal mijn geloof uiteindelijk stranden
in deze ongelooflijke strijd …
Geplaatst in de categorie: woede