Netgedichten

netgedicht (nr. 5.582):

Tussen man en muis

Voor de juf, een zoetzure non, is hij voorbestemd
Voor de lauwe kudde
Onzichtbaar in spijkerbroek, flanellen hemd
Blonk hij enkel uit in zwijgen
Ze noemde hem Grombelijn de prof
Om van te proesten
Zou je er geen suf punthoofd van krijgen
Zoals hij mijmerde over maanstof
Hoe hij het galgenaas aan de drieste degen zou rijgen

Ma staarde zuchtend naar een luchtbel
Pa boog zich over rode cijfers…de ingeslikte vloek
Het bleek een berekend spel
Zoals hij flirtte met kansen
Zoals hij dansend wegglipte achter doek
Terwijl de schijnwerpers zwenkten
Naar de dunste hoek.
Een non sloeg snuivend op de krijtvegen
Haar hand zwol paars op
Ik wed dat jij geen ruimtevaarder word
Sneed haar stem, met volle krop
Zelfs zijn adamsappel durfde niet meer bewegen
Hij gaf haar gelijk. Zij kon het weten.
Liever liet hij zich verdampen in de Kalahari
Geoefend in verdwijnen
Meester van het vergeten
Zwierf hij naar verzonnen streken, op Safari
In de duinen of ruiter van dolfijnen
In een peilloos blauw spande hij een keten
Tussen staartvin en middel
Terwijl ze doken ademde hij door verscholen kieuwen
In het slakkenhuis van zijn oor
En gedreven in vernieuwen
Werd hij een ander, iets tussen man en muis
Een guitige klerk ver van kantoor
En het spoor van de kreeft volgend
Vond hij met moeite een thuis