Netgedichten

netgedicht (nr. 5.481):

Landgoed

Het grote huis is stil en leeg,
weg zijn het pluche en de palmen.
De keuken, ooit vol van geur en gebraad
heeft geen spit meer en ook geen fornuis.

In de grote zaal toont alleen de schouw
nog iets van de vroegere rijkdom.
Een klok staat verloren in de gang,
triest en kaal, alom bladderend stuc.

Overal woekert het wilde groen,
door geen snoeimes meer te bedwingen.
En verscholen in 't hoge gras bedekt,
Venus, kuis, met gespreide hand

haar achttiende-eeuwse borst

Schrijver: Fonger Boontjes, 10 september 2004

fboontjes

probiblio.nl

Geplaatst in de categorie: adel

huis

verval

verwildering

3.0 met 28 stemmen

2.715

Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Naam:: Julia T.
Datum:: 18 mei 2005
Email:: luna-ibk.ru; En Doornroosje slaapt nog? Op dat vergeten landgoed. Wacht ze op haar prins... nog steeds?
Ten minste voel ik zo na het lezen van dit gedicht.
Erg mooi geschreven, zeer sfeervol.

Naam:: Six
Datum:: 1 mei 2005
Email:: Catherine. vandiemenplanet.nl; Gezien hoe jij bewondert. Ik doe het jou. Maar mag jouw gedicht iets minder verhullend. Ik mis wat spanning in fraai taalgevoel.

Naam:: Peter Anders
Datum:: 29 januari 2005
Email:: intraverteplanet.nl; Er gaat volgens mij toch niets boven het hardop aan jezelf en anderen voorlezen van gedichten. Zoals hier, waar het statige ritme en de wisseling naar vertraging en versnellingen zeer beeldend werkt. Ja, een mooi klinkende werking die meteen het beeld in de geest oproept.

Geef je reactie op deze inzending: